Jesteśmy różni, musimy być równi, wszyscy zasługujemy na szacunek. Musimy ze sobą współpracować, współegzystować i wspólnie budować jak najlepiej funkcjonujące społeczeństwo – podkreśliła w czwartek podczas konferencji ministra rodziny, pracy i polityki społecznej Agnieszka Dziemianowicz-Bąk.
W czwartek w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN w Warszawie odbywa się konferencja podsumowująca ponad 3 lata realizacji projektu “Aktywni niepełnosprawni – narzędzia wsparcia samodzielności osób niepełnosprawnych”.
Podczas konferencji, ministra rodziny, pracy i polityki społecznej Agnieszka Dziemianowicz-Bąk zaznaczyła, że jest to konferencja podsumowująca bardzo ważny projekt oraz że bardzo się cieszy, że będzie mogła korzystać z już wypracowanego dorobku.
O standardzie asystencji osobistej powiedziała, że “będzie to niezwykle przydatne w pracach, które będę chciała podejmować wraz ze swoimi współpracownikami w kierunku przygotowania odpowiedniej, odpowiedzialnej, skonsultowanej także z państwa środowiskiem ustawy o asystencji”.
Wymieniła także m.in. instrumenty budżetu osobistego, asystę prawną, wsparcie wytchnieniowe, wspomagającą alternatywną komunikację oraz fundusze wspierające.
“To, co jest niezwykle istotne i to, co będzie przyświecało także ministerstwu w dalszych pracach nad wdrażaniem rozwiązań (…) to to, że projekt był realizowany zgodnie z kierunkiem wyznaczanym przez Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych” – podkreśliła. Dodała, że Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych jest bardzo ważnym dokument, którego ma zamiar się trzymać.
“Będę chciała, by polityka wypracowywana, polityka wobec osób z niepełnosprawnościami wypracowywana w resorcie, na czele którego mam zaszczyt stanąć, sprzyjała i była zgodna z tymi standardami” – podkreśliła.
Zaznaczyła, że chciałaby, by w jak największej ilości obszarów życia społecznego realizowane było przygotowanie do wdrażania polityk w sposób “polityki opartej na dowodach”. Dodała, że chodzi o taką politykę, która zakłada przeprowadzenie pilotażu, wyciągnięcie z niego wniosków oraz ewentualne wprowadzenie korekt jeszcze zanim opracuje się akt normatywny oraz systemowe rozwiązanie.
“To w praktyce, w codziennym funkcjonowaniu asystenta osobistego, osoby korzystającej ze wsparcia takiego asystenta możemy tak naprawdę dowiedzieć się, czy przedyskutowane, wymyślone ustalone przez nas rozwiązania działają, czy nie” – podkreśliła.
“Będziemy otwarci na rzeczywistość, na informację zwrotną, którą ta rzeczywistość nam dostarcza” – powiedziała. “Państwa rzeczywistość, rzeczywistość osób z niepełnosprawnościami zbyt długo była chowana za zasłoną, traktowana jako obszar, który należy wspierać, pomagać, dotować określonymi świadczeniami, ale tak naprawdę nie zaglądać za tą zasłonę +milczenia i wsparcia+” – podkreśliła.
Dodała, że ma nadzieje, że ten projekt będzie “swego rodzaju coming out-em tego obszaru i debaty na temat niezależnego, podmiotowego życia osób z niepełnosprawnościami” – zaznaczyła.
“Jesteśmy różni, musimy być równi, wszyscy zasługujemy na szacunek. Musimy być przede wszystkim traktowani jak osoby – nie jak beneficjenci określonych świadczeń; nie jak darczyńcy tych świadczeń; nie jak decydenci decydujący o tych świadczeniach – tylko po prostu jak osoby, jak podmioty, które muszą ze sobą współpracować, współegzystować i wspólnie budować jak najlepiej funkcjonujące społeczeństwo” – podsumowała.
Celem projektu było przygotowanie kompleksowej propozycji wdrożenia do systemu prawnego modyfikacji istniejących i nowych instrumentów w zakresie włączenia społecznego osób z niepełnosprawnościami, umożliwiających im realizację niezależnego życia, w tym podnoszących jakość i efektywność działań realizowanych przez warsztaty terapii zajęciowej.
Projekt był realizowany przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, Polskie Stowarzyszenie na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną (PSONI), Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), oraz Fundację im. Królowej Polski św. Jadwigi.
