„Za poruszający spektakl, ukazujący dojrzewanie wewnętrzne bohatera, będące jednocześnie częścią procesu jego odchodzenia; także przedstawienie obraz/przemian Polski i jej obciążeń, trwania między dojrzałością a niedojrzałością, poszukiwania miejsca w powojennej Europie” – stwierdziło jury w uzasadnieniu zwycięskiego spektaklu.
A wybór w tym roku łatwy nie był – w 63. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych: 04. Festiwalu Arcydzieł ocenianych był siedem, bardzo dobrych spektakli: “Titanic” Teatru im. Wilama Horzycy w Toruniu w reż. Michała Siegoczyńskiego; „Dzieci z Bullerbyn” Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie w reż. Sławomira Narlocha; „Wiśniowy sad” Teatru Powszechnego im. Z. Hübnera w Warszawie w reż. Pawła Łysaka; „Niech no tylko zakwitną jabłonie” A. Osieckiej Nowego Teatru im. Witkacego w Słupsku w reż. Wojciecha Kościelniaka; „Ferdydurke” Och-Teatru w Warszawie w reż. Mariusza Malca; „Drakula” Brama Stokera Teatru Miejskiego w Gliwicach w reż. Jakuba Roszkowskiego oraz „Rejs. Historia” wg Witolda Gombrowicza Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu w reż. Radosława Stępnia.
Werdykt ogłoszony przez Jury, który różnił się od ocen publiczności.
*Nagroda dla Mateusza Łasowskiego za rolę Łopachina w „Wiśniowym sadzie” w reż. Pawła Łysaka z Teatru Powszechnego im. Z. Hubnera w Warszawie, za znakomity portret człowieka próbującego ratować świat i społeczność wbrew im samym, rozdartego między uczciwością wobec bliskich sobie ludzi a szansą, która nadarza się na skutek ich katastrofy i oderwania od rzeczywistości.
*Nagroda dla Artema Manuilova za rolę Firsa w „Wiśniowym sadzie” w reż. Pawła Łysaka z Teatru Powszechnego im. Z. Hubnera w Warszawie za poruszający głos rozpaczy, będący reinkarnacją mitu Kassandry w świecie bezwzględnej wojny.
*Nagroda dla Krzysztofa Szczepaniaka za rolę Józia w spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie za rolę Józia, rozdwojonego między komentowaniem rzeczywistości a zanurzeniem w onirycznym świecie.
*Nagroda dla Marii Seweryn za rolę Młodziakowej w spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie, za wolność poszukiwań w surrealistycznej konwencji, ukazującej jałowość powierzchownej postępowości.
*Nagroda dla Sebastiana Perdeka za rolę Miętusa w spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie, za rolę bohatera, owładniętego obsesyjnym uwielbieniem parobka, symbolizującego tu prostotę i prawdę.
*Nagroda dla Jana Romanowskiego za rolę Gombrowicza (1983) w spektaklu „Rejs. Historia” w reż. Radka Stępnia Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu za rolę bohatera wyjeżdżającego do Argentyny, bez świadomości, że opuszcza Polskę na zawsze, walczącego o swoją osobność w świecie oczekującym podporządkowania.
*Nagroda dla Mikołaja Grabowskiego za rolę Witolda Gombrowicza (1963) w spektaklu „Rejs. Historia” w reż. Radka Stępnia Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu. Za kreację bohatera powracającego po 24 latach do Europy, pełną dystansu do samego siebie i gotowości do zrozumienia powojennych przemian, za szczerość i głęboką prawdę aktorskiej kreacji.
*Nagroda Zespołowa dla aktorek spektaklu „Niech no tylko zakwitną jabłonie” w reż. Wojciecha Kościelniaka z Nowego Teatru im. Witkacego w Słupsku za pełne pasji, energii i stuprocentowej obecności aktorstwo, będące podstawą znakomicie opowiedzianej historii: tej przez małe h oraz tej – ważniejszej duchowej – zaklętej w portretującym rzeczywistość pejzażu miejsca i czasu.
*Reżyseria. Nagroda dla Radka Stępnia za „Rejs. Historia” z Teatru Nowego I. Cywińskiej w Poznaniu, ukazujący duchowe przemiany Witolda Gombrowicza, prześwietlone przez przemiany historii, od czasów przedwojennych po lata 60. ubiegłego wieku, spektakl daje impuls do refleksji nad światem, wciąż tkwiącym w kleszczach stereotypów.
*Muzyka. Nagroda dla Dominika Strycharskiego za muzykę do spektaklu „Wiśniowy sad” w reż. Piotra Łysaka z Teatru Powszechnego w Warszawie za stworzenie niezwykłej ścieżki dźwiękowej katastrofy naszego świata, bardziej przerażającej, niż pęknięcie czechowowskiej struny.
*Scenografia. Nagroda dla Justyny Elminowskiej za scenografię spektaklu „Titanic” reż. Michała Siegoczyńskiego z Teatru im. W. Horzycy w Toruniu, za pełną znaczeń przestrzeń, która umożliwia aktorom i widzom niezwykłą podróż przez świat współczesnych mitów.
*Muzyka. Wyróżnienie dla Karima Matusewicza za pejzaż dźwiękowy spektaklu „Ferdydurke”w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie za stworzenie olśniewającej dźwiękowej narracji, wyznaczającej kontrapunkt dla wyrafinowanej pracy zespołu aktorskiego.
*Dział literacki. Wyróżnienie dla Magdaleny Koryntczyk, Rafała Michalczuka, Grzegorza Myćki za teatralny program w formie pokładowego dziennika do spektaklu „Rejs. Historia” w reż. Radka Stępnia z Teatru Nowego im. I. Cywińskiej w Poznaniu – za niesamowity pomysł, znakomitą realizację graficzną i merytoryczną.
*Wyróżnienie dla Pawła Kruszelnickiego za role Jacka, Di Caprio w spektaklu „Titanic” w reż. Michała Siegoczyńskiego z Teatru im. W. Horzycy w Toruniu, jego role dowodzą umiejętności przemiany postaci, utożsamiania z nimi i dystansu.
*Wyróżnienie dla Antoniny Choroszy za role Matki, Milionerki, Cesarzowej w „Rejsie. Historia”, za wykreowanie kobiet silnych, gotowych stawić czoła dziwności tego świata.
*Wyróżnienie dla Mateusza Marczydło za rolę Psa w spektaklu „Dzieci z Bullerbyn” w reż. Sławomira Narlocha z Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie za stworzenie postaci szlachetnej, czułej i nieoczywistej, środkami na co dzień w teatrze używanymi nie często: aktorską intuicją i sercem.
*Wyróżnienie dla Roberta Chodura za rolę Koguta/Kury w spektaklu „Dzieci z Bullerbyn” w reż. Sławomira Narlocha z Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie za niezwykle barwną, pełną czułości kreację, która jednoczy wszystkie pokolenia, przenosząc je do krainy dzieciństwa.
Nagrodę Publiczności otrzymał spektakl „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie.
Przyznano też Nagrodę Dziennikarzy dla spektaklu „Niech no tylko zakwitną jabłonie” A. Osieckiej Nowego Teatru im. Witkacego w Słupsku w reż. Wojciecha Kościelniaka; za przenikliwą refleksję na temat powtarzalności mechanizmów i kontekstów dziejowych. Wydobycie na nowo głębokich znaczeń i liryzmu z kompilacji tekstów prasowych i poetyckich. Oryginalną formę spektaklu i znakomitą aktorską realizację przywołującą istotę twórczości i osobowości Agnieszki Osieckiej.
Jury dziennikarskie wyróżniło też zespół aktorski spektaklu „Ferdydurke” w reż. Mariusza Malca z Och-Teatru w Warszawie, za wybitne aktorstwo i trafne ożywienie dzieła Witolda Gombrowicza.
Fotografie Sebastian Stankiewicz/Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie
