Nadchodzi koniec tygodnia, a wraz z nim wiele piłki nożnej! Wybraliśmy najbardziej intrygujące spotkania oraz topowe mecze 1-3 grudnia.
Piątek, 1 grudnia
“Monza” to przyjemna gra z piłką: inteligentna, ale pozbawiona wyrafinowania. To piąte miejsce pod względem posiadania piłki, czwarte pod względem strzałów z gry i trzecie pod względem bramek straconych bezpośrednio po stałych fragmentach gry (lepiej od Interu i Juve). To dwa suche zwycięstwa nad Juventusem w poprzedniej Serie A, przy mniejszym budżecie klubowym niż napastnicy z Turynu.
Ale przede wszystkim jest to Raffaele Palladino. Piętnaście lat temu strzelał bramki dla Juventusu i dostawał baty od Del Piero, a dziś prowadzi zespół do europejskich pucharów, pomimo kontuzji, odejść i afery dopingowej z udziałem Papu Gomez.
W czwartek Raffa został zapytany o swoją przyszłość w Juventusie, a on odpowiedział: “W lecie kilka klubów się mną zainteresowało, ale znacie moją zasadę: nie mówię o przeszłości i o rynku transferowym. Mój kontrakt kończy się latem”.
Sobota, 2 grudnia
Nowe Newcastle i Manchester United odbudowują swoje relacje. W lutym drużyna Ten Haga wygrała finał Pucharu Ligi (2:0). Następnie inicjatywę przejął Eddie Howe. Wtedy Eric nieco pomógł. Przed wiosennym wyjazdem do “St. James’ Park” oskarżył Newcastle o regularne opóźnienia czasowe. Howe wykorzystał to jako motywację dla swoich graczy: cytuje to przed wyjściem na boisko, co opisano w niedawnym dokumencie od Amazon. Zgodnie z życzeniem Eddiego, “United” otrzymało szybką grę, o której marzyło (i przegrało 0:2).
W tym sezonie Howe kontynuuje drwinę – 3:0 na “Old Trafford” w ramach tego samego Pucharu Ligi, którego Manchester United wygrał w poprzednim sezonie. Na konferencji prasowej Eddie nawet pokpił się z Ten Haga: przyznał, że wpuścił podstawowych zawodników pod koniec, aby mogli wykorzystać minutę gry jako treningowe obciążenie.
Obecnie zarówno Newcastle, jak i Manchester United nie są w najlepszej formie, aby konkurować w przepychankach, ale relacje między trenerami podgrzewają zainteresowanie.
Niedziela, 3 grudnia
PSV wygrało 13 z 13 meczów w Eredivisie. Strzelili najwięcej bramek, a wpuścili najmniej – różnica bramek wynosi “+43” (“+3,3” średnio na mecz – wygrane stają się normą). W tym tygodniu do absolutnej dominacji w kraju dołączyła awans do fazy pucharowej Ligi Mistrzów i taniec Louisa van Gaala.
Być może kibice z Eindhoven nie byli tak szczęśliwi od czasów, kiedy drużyna z Aleksem, pracowitością Pak Ji-sun i taktyką Guusa Hiddinka hałasowała w półfinale Ligi Mistrzów. Święto może zepsuć tylko “Feyenoord” – aktualny mistrz i druga siła w Holandii.
W niedzielę spotkają się dwie najlepsze holenderskie drużyny we wszystkich aspektach – tabela z poprzedniego i obecnego sezonu, posiadanie, precyzja podań, dominacja terytorialna i liczba okazji (oba zespoły oddają średnio ponad 20 strzałów na mecz). Powinno być zarówno klasycznie, jak i wesoło!
W marcu dyrektor sportowy Brighton Paul Barber żartował, że sprzątaczkom z klubowej bazy trzeba być gotowym – może również przyjść na nich kolej Chelsea. Można zrozumieć Paula: do wiosny londyńczycy ściągnęli z Brighton zawodnika (Mark Cucurella), głównego trenera (Graham Potter) i szefa scoutingu (Paul Winstanley). Ale to nie koniec historii: latem Chelsea przywrócił wypożyczonego Livai Colwila i wydała ponad 100 milionów na Roberta Sancheza i Moisesa Caicedo.
Podglądanie jest nawet obecne na poziomie taktycznym: Mauricio Pochettino aktywnie promuje pomysł krótkich posunięć, które praktycznie w całości kopiują strukturę Roberto De Zerbiego. Argentyńczyka warto pochwalić: obecnie Chelsea wykonuje planowanie znacznie lepiej niż sam Brighton. Mecz bezpośredni to szansa na wykonanie opracowanych na treningach koncepcji przeciwko drużynom tkwiącym w kryzysie inspiracji.
Wyjaśniając udany start w Premier League, Ange Postecoglou żartował, że po prostu kopiuję Pepa. Na poziomie koncepcyjnym trenerzy mają wiele wspólnego, ale istnieje jeszcze jedna istotna sprawa: to właśnie Pep zarekomendował szefom Celtiku zaproszenie Australijczyka. Guardiola był bardzo pod wrażeniem współpracy z japońską drużyną Yokohama, którą Postecoglou trenował w 2019 roku. Wtedy zespół Postecoglou przegrał z City, ale wygrał pod względem posiadania piłki – 58% do 42%.
Na Etihad Stadium Postecoglou także będzie starał się grać w stylu zbliżonym do Pepa. W wywiadzie dla Rio Ferdinanda, Big Ange powiedział, że Tottenham będzie grał ofensywnie, niezależnie od wyniku i w każdej fazie gry. Nieudane mecze pokazały, że nie rezygnuje on ze swoich pomysłów, nawet gdy ma wiele strat i tylko dziewięciu graczy na boisku. Przeciwko City i wobec trzech porażek, taka determinacja brzmi jak szaleństwo, ale to właśnie za to kochamy nowe Tottenham.
Choć Borussia Dortmund wydaje się blada w lidze, wciąż jest w stanie osiągać rezultaty przeciwko poważnym rywalom – co widzimy w Lidze Mistrzów. Potencjał kontrataków Borussii przeciwstawia się atakom pozycyjnym Bayeru Leverkusen.
Na początku 2023 roku Dortmund Terzicia pokonał Bayer Alonsa, wprowadzając adaptację z ciągłymi faulami taktycznymi, które przerywały szybkie ataki przeciwnika. Teraz to zupełnie inny Bayer.
Inter – świeży i pewny siebie: Inzaghi wystawił przeciwko Benfice dziewięciu rezerwowych graczy; nawet oni okazali się na tyle dobrzy, że odrobili stratę z 0:3.
Napoli na pewno jest zmęczony drugim starciem z Realem. Jeśli Mediolańczycy narzucą wysokie tempo, Neapolitańczycy mogą tego nie wytrzymać. Ale Mazzarri zawsze ma w rękawie Hysaja i Osimhena: w ostateczności zajmą się obroną i będą starać się wykonywać długie podania, tak jak w meczu z Atalantą.
Rekomendacja – lewe skrzydło Napoli, gdzie brakuje zdrowych obrońców. Przeciwko Realowi nie byli obecni, a specjalistyczny środkowy obrońca Jesus bał się wychodzić do przodu i nie nadążał z tyłu. Teraz bardziej pasuje sprinter i prawy obrońca Džanoli – odkrycie drugiej połowy poprzedniego sezonu, który jest niezasłużenie trzymane na ławce rezerwowych.
Barcelona w złej formie, a Atletico – w świetnej.
Simeone jeszcze nigdy nie pokonał Katalończyków na wyjeździe. Wygląda na to, że teraz jest najlepsza szansa od lat. Xaviemu przedstawia się trudne zadanie: ograniczyć Atletico, które potrafi grać zarówno ofensywnie, jak i defensywnie. Mecz z Porto pokazał, że gra w zależności od przeciwnika jest obecnie trudna. Trzeba coś wymyślić.
Są także osobiste historie: Griezmann kontra “Barça”, Felix kontra Simeone. Będzie gorąco.
