Ojciec Mychajły był proboszczem greckokatolickiej parafii w Jaworniku Ruskim, jednak młody Werbycki bardzo szybko został sierotą. Po śmierci rodziców, razem z bratem trafił na wychowanie do krewnego, greckokatolickiego władyki przemyskiego Iwana Snihurśkiego. Uczył się w seminarium duchownym we Lwowie i w Przemyślu. W 1950 roku uzyskał święcenia kapłańskie, a sześć lat później został proboszczem parafii greckokatolickiej w Młynach koło Radymna.
Posługę duszpasterską w parafii Młyny sprawował przez 14 lat. Po śmierci w grudniu 1870 r. został pochowany na przycerkiewnym cmentarzu. Kamienny nagrobek w kształcie liry ufundowali członkowie lwowskiego akademickiego chóru „Banduryst”. 12 kwietnia 2005 r. poświęcono uroczyście kaplicę nad grobem Werbyckiego, a w uroczystościach wziął udział ówczesny prezydent Ukrainy, Wiktor Juszczenko.
Mychajło Werbycki, utalentowany muzyk, należał do ukraińskiego chóru w Przemyślu oraz kierował chórem we Lwowie, gdzie występował również jako solista. Współpracował z przemyskimi i lwowskimi teatrami ukraińskimi, komponując muzykę do sztuk teatralnych. Pieśń „Szcze ne wmerła Ukrajina” została napisana w 1864 r. przez etnografa i poetę Pawło Czubynskiego, do sztuki Zaporożcy, wystawionej przez lwowski teatr „Ruski Besidy”. Muzykę do niej napisał właśnie Mychajło Werbycki.
Tablica upamiętniająca miejsce urodzenia Werbyckiego znajduje się tuż przy cerkwi pw. Wniebowstąpienia Pańskiego położonej na wzgórzu Dębnik nad Sanem w Uluczu. Świątynia powstała w połowie XVII wieku i jest jedną z najstarszych, drewnianych cerkwi w Polsce.
Jest to świątynia orientowana, zbudowana z drewna jodłowego, konstrukcji zrębowej, na podmurówce z łamanego kamienia. Dachy i kopuła kryte gontem, zwieńczone żelaznymi krzyżami osadzonymi na ceramicznych kulach. Dwie z nich, nad prezbiterium i babińcem wykonał w 1964 garncarz z Mrzygłodu, Tadeusz Sokołowski. Do wnętrza prowadzą dwa wejścia: od zachodu i od południa. Przy obu prostokątne portale z łukiem w kształcie oślego grzbietu rzeźbionego w nadprożu.
Ikonostas i elementy wyposażenia cerkwi w Uluczu znajdują się w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, gdzie prezentowane są na ekspozycji stałej. W dniu odpustu tj. na uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego odbywają się w cerkwi nabożeństwa.
Pisząc tekst korzystałam z książki „Pogórze Przemyskie. W krwawym zakolu Sanu” Stanisława Krycińskiego,
