Po pożarze na południowych stokach połoniny wypalone są dwa miejsca o łącznej powierzchni 1.46 ha.
Jak informuje Bieszczadzki Park Narodowy, na pożarzysku nie zaobserwowano strat przyrodniczych wśród zwierząt kręgowych. Liczba zniszczonych bezkręgowców jest trudna do oszacowania. Ponieważ w obrębie pożaru nie występowały połoninowe torfowiska zawieszone i gleby murszowe, pożar miał charakter powierzchniowy. Trzydzieści lat temu w 1994 roku, po pożarze praktycznie w tym samym miejscu Połoniny Caryńskiej, roślinność dość szybko się zregenerowała. Skutki obecnego pożaru będą obserwowane w kolejnych miesiącach.
Pracownicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego całą noc czuwali nad pożarzyskiem – w warunkach silnego wiatru i tłumili potencjalne zarzewia ognia. Wszystkie obszary połoninowe są wyposażone w specjalne skrzynie z tłumicami, które najlepiej służą do gaszenia pożarów traw, dzięki m.in. temu rozmiar pożaru jest niewielki.
Przy gaszeniu pożaru na połoninie pracowały 84 osoby z Państwowej Straży Pożarnej, Ochotniczej Straży Pożarnej, Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego oraz Nadleśnictwa. W ramach akcji wykorzystano siedem pojazdów, 14 quadów, a nad Połoniną Caryńską lata dron monitorujący, czy ogniska nie odpalają się na skutek wiatru.
Połonina Caryńska to druga po Wetlińskiej najbardziej znana połonina w Bieszczadach. Jej grzbiet umiejscowiony jest na wysokości 1297m n.p.m. Składa się z czterech wierzchołków na przestrzeni czterech kilometrów. Jest bardzo popularnym celem wypraw turystycznych o każdej porze roku.
