Krystyna Lenkowska, poetka, anglistka, tłumaczka literatury anglosaskiej, wydała 14 tomów poezji (12 w Polsce, jeden w Ukrainie i jeden we Francji) oraz przekłady poezji Emily Dickinson w zbiorze pt. Jest pewien ukos światła. Wydała m.in.: „Walc Prowincja” 1991, „Nie deptać przylaszczek” 1999 (YES), „Pochodnio, różo” 2002 (Nowy Świat), „Wiersze Okienne” 2003 (Podkarpacki Instytut Książki), „Wybór Ewy” 2005 (Polski Instytut Wydawniczy), „Sztuka białego” 2008 (Instytut Wydawniczy Erica), „Tato i inne miejsca” 2010 (Miniatura), „Kry i wyspy” 2013 (Mitel) „Zaległy list do pryszczatego anioła” 2014 (Mitel) oraz “Troska” (Lwów 2014). Jej wiersze opublikowano w Polsce i kilkunastu innych krajach świata w tłumaczeniach na angielski, ukraiński, albański, chiński, hiszpański. Nagrodzona w Sarajewie (Seeking a Poem 2012), w Albanii (Ditet e Naimit 2013), Indiach (The World Congress of Poets 2019). Jej wiersz został włączony do jednej z najbardziej reprezentatywnych antologii polskiej poezji współczesnej Scattering the Dark. An anthology of Polish Women Poets (White Pine Press 2016). Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (SPP), Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury (STL) oraz ZAiKS. Reprezentowała Polskę na wielu festiwalach, kongresach, rezydencjach literackich, m. in. w Albanii, Bośni, Chinach, Indiach, Hiszpanii, Izraelu, Kanadzie, na Litwie, w Macedonii, Meksyku, Słowacji, Szwajcarii, Ukrainie, USA, we Włoszech.
Autorka piosenek, blogerka portalu BIZNESiSTYL.pl. W Rzeszowie identyfikowana ze Szkołą Językową YES, którą współtworzyła z mężem prawie 20 lat, oraz akcjami non-profit w ramach Pretekstów Literackich i Kulturalnej Piwnicy. W 2016 roku wydała swoją pierwszą powieść Babeliada, o której Bogdan Loebl, znakomity polski poeta, prozaik i publicysta, napisał: „W tej prozie jest wszystko, czego w prozie szukam: wyczucie rytmu i muzyka. Zatem wyrosło Lenkowskiej drugie skrzydło: proza”. W 2021 roku ukazał się jej zbiór wierszy Balkon. Dla Krystyny Lenkowskiej prace Franciszka Maśluszczaka mają wyjątkowe znaczenie. Jego odrealnione postaci trafiły na okładki większości jej zbiorów poezji, a ich pierwowzory (prezenty od artysty) – na ściany w jej domu.
Franciszek Maśluszczak, urodzony w 1948 roku w Kotlicach artysta malarz, rysownik, grafik. Jest absolwentem Liceum Plastycznego w Zamościu, w 1968 r. ukończył ASP w Warszawie, dyplom artysty sztuk pięknych uzyskał w 1974 r. w pracowni grafiki pod kierunkiem prof. Juliana Pałki. Największy wpływ na edukację artysty wywarł prof. Janusz Strzałecki. Od 1970 roku tworzy ilustracje i grafiki. Współpracował z wieloma czasopismami, m.in. “Ty i Ja”, “Literaturą”, “Szpilkami”, “Polityką”, “Tygodnikiem Literackim”, “Gazetą Wyborczą” i “Rzeczpospolitą”. Jego twórczość najbliższa jest ekspresjonizmowi metaforycznemu. Namalował kilkaset obrazów, wykonał wiele tysięcy rysunków i szkiców.
W jednym z wywiadów stwierdził: „…Nasiąkałem kolorem od dziecka. Tam, gdzie dorastałem, przeplatała się sztuka prawosławna, cerkiewna, żydowska, ludowa, unicka i to wszystko było kolorowe…” – opowiadał Franciszek Maśluszczak.
Brał udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Jego obrazy olejne, grafiki i rysunki znalazły swoje miejsce w zbiorach muzealnych w kraju i kolekcjach prywatnych. Autor ilustracji książek dla dorosłych i dla dzieci m.in. dla takich autorów, jak Jeremi Przybora („Kabaret jeszcze Starszych Panów”, 1980), Ryszard Schubert („Panna Lilianka, 1983), Rena Marciniak („Ślub na gruzach Warszawy”, 1990), Roald Dahl („Wielkomilud”, 1991). Ilustrował również książki Ireneusza Iredyńskiego, Edwarda Stachury, Marka Nowakowskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Jego losy opisała Hanna Krall w opowiadaniu „Malarnia z o.o.” umieszczonym w książce „Taniec na cudzym weselu”. Laureat m.in.: Nagrody Aukcji Wielkiego Serca w Krakowie (2004), Nagrody im. Brata Alberta w Rzeszowie, Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy (2006) za całokształt twórczości. Członek ZPAP i Rady programowej Związku.
Indywidualne wystawy prac Franciszka Maśluszczaka odbyły się m.in. w BWA w Lublinie (1978), Instytucie Kultury Polskiej w Sztokholmie (1983), Państwowej Galerii Sztuki w Płocku (1997), Instytucie Kultury Polskiej w Londynie (1999), Galerii Domu Artysty Plastyka w Warszawie (2001), Muzeum Śląskim w Katowicach (2007) i BWA w Sandomierzu (2009). Prace Franciszka Maśluszczaka znajdują się w wielu muzeach w Polsce i za granicą, m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Szczecinie, Muzeum Okręgowym w Zamościu oraz w Muzeum Pokoju w Tokio, Muzeum Miejskim w Gandawie, Muzeum im. Chagalla w Witebsku oraz w licznych kolekcjach prywatnych.
Czytaj więcej:
