Bank bez potwierdzenia przez dłużnika doręczenia pisma o natychmiastowej spłacie należności, nie może wysyłać jego danych do Biura Informacji Kredytowej – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny.
Wyrok z dnia 2.08.2018 r. sygn. akt II SA/WA 1216/18
Komentarz AXELO (Katarzyna Bielańska)
W wyroku z dnia 2 sierpnia 2018 r. o sygn. akt II SA/WA 1216/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że przed wysłaniem danych do Biura Informacji Kredytowej bank musi mieć potwierdzenie, że do dłużnika doręczono pismo o natychmiastowej spłacie należności.
Przedmiotem rozstrzygnięcia była skarga dłużnika na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (obecnie UODO – Urząd Ochrony Danych Osobowych), który odpowiadając na zarzut naruszenia przez bank prawa do poinformowania dłużnika o zamiarze przetwarzania danych bez jego zgody, nie dopatrzył się naruszenia przepisów.
W omawianym stanie faktycznym na stronie Biura Informacji Kredytowej, po informacji otrzymanej z banku pojawiło się nazwisko skarżącego jako dłużnika. Skarżący nie kwestionował swojego zadłużenia względem banku, jednak twierdził, że nie został poinformowany przez bank o przesłaniu jego danych do BIK-u.
Skarga trafiła do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, który po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił, że bank wobec opóźnień w spłacie należności wysłał do dłużnika pocztą zwykłą informację o umieszczeniu jego danych na liście dłużników BIK, jeśli w ciągu 30 dni od otrzymania zawiadomienia nie uiści żądanych sum. W związku z powyższym GIODO nie dopatrzył się naruszenia przepisów.
Dłużnik nie zgodził się decyzją GIODO i skorzystał z prawa złożenia skargi do WSA, żądają uchylenia sprzecznej z prawem decyzji Inspektora. Uzasadniając swoje stanowisko,, dłużnik stwierdził, że bank nie przedstawił przekonującego dowodu, a samo wysłanie korespondencji nie świadczy, że mógł się z treścią listu zapoznać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję GIODO, jako naruszającą Prawo bankowe.
Zgodnie z art. 105a) ust. 3 ustawy Prawo bankowe, banki lub inne instytucje finansowe, mogą przetwarzać informacje stanowiące tajemnicę bankową i informacje udostępnione przez instytucje pożyczkowe dotyczące osób fizycznych po wygaśnięciu zobowiązania wynikającego z umowy zawartej z bankiem bez zgody osoby, której informacje dotyczą, gdy osoba ta nie wykonała zobowiązania lub dopuściła się zwłoki powyżej 60 dni w spełnieniu świadczenia wynikającego z umowy. Po zaistnieniu tych okoliczności musi upłynąć co najmniej 30 dni od poinformowania tej osoby przez bank o zamiarze przetwarzania tych danych, bez jej zgody.
WSA uznał przyjęte przez Inspektora stanowisko za błędne w założeniu, iż pismo z banku dotarło do skarżącego. Tym samym bank nie wykazał, że przesyłka z informacją dotarła do adresata i że mógł on dowiedzieć się o przetwarzaniu jego danych. WSA podkreślił również rolę ochronną przepisu Prawa bankowego przed nadużyciami ze strony instytucji finansowych. Dłużnik musi być skutecznie poinformowany o grożących mu następstwach niespłacania pożyczki.
Konkludując, należy podkreślić istotę skutecznego doręczania pism jako przesłanki stwierdzenia zapoznania się z informacją przez adresata. Polski system prawny, przez kodeksowe uregulowania zawarte w różnych dziedzinach prawa, szczególny nacisk kładzie na właściwe i skuteczne doręczenie pism procesowych. Jest to nie tylko dopełnienie obowiązku poinformowania strony o przysługujących jej prawach i obowiązkach, ale także gwarancja, że rozstrzygniecie będzie możliwie najbardziej sprawiedliwe.
Omawiany wyrok jest nieprawomocny.
Aby szczegółowo omówić poruszone zagadnienia, skontaktuj się z AXELO. www.axelo.pl
Informacje zawarte w niniejszym artykule/komentarzu mają charakter skrótowy i informacyjny. Informacje te nie powinny zastępować szczegółowej analizy poruszanych w nim zagadnień, jak również stanowić podstawy podejmowania decyzji biznesowych lub jakichkolwiek innych czynności prawnych lub faktycznych.
