Przed atakiem palestyńskiej organizacji terrorystycznej Hamas na Izrael w październiku ubiegłego roku i rozpoczętej w efekcie wojny w Strefie Gazy ludność Rafah szacowano na około 250 tysięcy. Wojna spowodowała jednak, że do nadgranicznego miasta zaczęli ściągać uchodźcy z obszarów, na których toczyły się walki. Na początku maja szacowano, że w mieście przebywa nawet 1,3-1,4 mln ludzi.
Armia izraelska podawała, że w Rafah stacjonują ostatnie niezwiązane walką bataliony Hamasu, i przekonywała, że ofensywa na miasto jest konieczna, aby rozbić terrorystyczne formacje, zniszczyć infrastrukturę Hamasu i jego zapasy broni. Istotną kwestią było również – twierdziła strona izraelska – przecięcie wykorzystywanych przez Hamas szlaków przemytniczych z Egiptu. Na początku maja wojsko wezwało ludność cywilną, by ewakuowała się do oddalonej o około 20 km tzw. rozszerzonej strefy humanitarnej.
Międzynarodowa publiczna opinia ostrzegała, że operacja militarna w mieście spowoduje ogromne straty wśród cywilów i pogorszy już i tak katastrofalną sytuację humanitarną. Przekonywała również, że niemożliwe będzie zapewnienie ewakuowanej ludności niezbędnej pomocy – żywności, wody, leków oraz dostępu do instalacji sanitarnych. Palestyńczycy – twierdzi Reuters – uskarżali się, że od początku wojny już wielokrotnie musieli przemieszczać się w obrębie Strefy Gazy i że nie ma w Strefie miejsca zapewniającego pełne bezpieczeństwo.
W ubiegłym tygodniu armia izraelska informowała, że w Rafah odkryła już około 50 biegnących pod granicą tuneli służących do przemytu towarów, ludzi i broni między Strefą Gazy i Egiptem.
UNRWA została powołana w 1949 roku do pomocy palestyńskim uchodźcom przebywającym na terytorium Libanu, Jordanii, Syrii i Autonomii Palestyńskiej. To jedyna agencja ONZ stworzona do zajmowania się wyłącznie pojedynczą grupą uchodźców, pochodzących z jednego regionu świata i jednego konfliktu. Pozostałymi światowymi uchodźcami zajmuje się biuro Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR).
Czytaj także:
