Najbliższa wystawa w wyjątkowej podkarpackiej Galeria Sztuki Współczesnej Pastula (Kupno 492) to przygoda z kolorami i słowami. Jan Pastuła, którego kolekcja obejmuje prace najciekawszych współczesnych artystów zaprosił tym razem do leśnego azylu (bo tak można nazwać jego galerię ulokowaną pod tak nieoczywistym adresem) – Pawła Susida, laureata Nagrody im. Jana Cybisa dwukrotnie nominowanego do Paszportów Polityki.
Paweł Susid jest absolwentem Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Tadeusza Dominika. Debiutował w latach 80. Wraz z grupą artystyczną „Gruppa” uważany jest za artystę mającego istotny wpływ na rozwój i obecny kształt polskiego współczesnego malarstwa. Jego prace znajdują się w muzeach sztuki nowoczesnej oraz kolekcjach prywatnych.
Na pracach Pawła Susida często pojawia się charakterystyczny tekst z szablonu.
„Alfabety barwne początkowo zacząłem robić jakby na uboczu mojego malowania. Pierwszy powstał do cudzego tekstu. Pamiętam jak czytając Dziennik Wacława Niżyńskiego trafiłem na zdanie: „Leciałem samolotem i płakałem, nie wiem dlaczego ale samoloty niszczą ptaki”, wspomina artysta. „W zdaniu tym znalazłem niezwykły urok. Wrażliwość tego wybitnego twórcy tańca nowoczesnego z początku XX wieku, ze słynnych Baletów Rosyjskich, która mnie urzekła, jego doprowadziła do bram zakładu psychiatrycznego. Wyobraziłem sobie, że lot samolotem w początkach lotnictwa musiał być olbrzymim przeżyciem, a mimo to ten wyjątkowy artysta martwił się losem ptaków, co miało sprawdzić się dopiero w przyszłości”.
Postanowił zilustrować tekst Niżyńskiego podkładając pod każdą z liter kolor tak, aby z sąsiedztwa ich w słowach i zdaniach powstała przypadkowa kompozycja barwna.
„Po pewnym czasie skorzystałem z tej metody, aby tworzyć tabele barw dla odłożonych lub przychodzących mi do głowy zdań odnoszących się do bieżących spraw i obserwacji”, tłumaczy artysta. „W taki sposób, jak sobie wyobrażam, powstaje subiektywny malarski zapis dzisiejszych czasów i mojej w nich obecności, zaś tabele kolorów i odcieni za każdym razem zadziwiają mnie różnorodnością, bo nigdy nie są takie same. Pochodzą od zaledwie trzech podstawowych kolorów, a ciągną się w nieskończoność”.
To tak samo jak z literami alfabetu. Ich liczba też wydaje się skromna. Ale ile światów da się nie opowiedzieć?
Malowanie barwnych alfabetów wciągnęło Pawła Susida jak pisanie wierszy wciąga poetów. Do dziś namalował ich już co najmniej 156.
