Artyście będzie towarzyszyć grupa Imię Jego 44, z którą na stałe występuje, oraz orkiestra symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej (dyrygent Michał Śmigielski). Gościnnie wystąpią Anna Cyzon i Justyna Reczeniedi. Koncert poprowadzi Tadeusz Deszkiewicz. Kierownictwo muzyczne – Mariusz Dubrawski. Bilety 60 zł.
Stan Borys urodził się jako Stanisław Guzek 3 września 1941 r. w Załężu k. Rzeszowa. Uczęszczał do technikum budowlanego, mleczarskiego, mechanizacji rolnictwa i liceum. W szkole muzycznej I stopnia w Rzeszowie uczył się gry na skrzypcach i klarnecie. Żadnej z tych szkół nie kończył.
Od młodych lat pasjonowała go poezja – zajmował czołowe miejsca na wielu ogólnopolskich konkursach recytatorskich.
Jako 17-latek związał się z rzeszowskim Teatrem Rybałtów. W 1960 r. ukończył wydział teatralny Uniwersytetu Ludowego we Wzdowie, a następnie występował w Teatrze Poezji w Rzeszowie. W latach 1963-64 pracował w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, początkowo jako rekwizytor, a później statysta i aktor ról epizodycznych. Współpracował z Radiem Rzeszów, kabaretem „Porfirion” i zespołami działającymi przy WDK w Rzeszowie. W Studium Nauczycielskim w Rzeszowie założył teatrzyk „Symbol”. Debiutował jako poeta w 1963 r. na łamach „Nowin Rzeszowskich”.
W 1965 r. pracował jako kulturalno-oświatowy w klubie „Łącznościowiec” na zapleczu poczty przy ul. Moniuszki w Rzeszowie. Tam z Tadeuszem Nalepą założył zespół Blackout, z którym nagrał jeden longplay i kilka „czwórek”. Blackout wylansował wiele przebojów; największy z nich to „Anna”.
Z zespołem Blackout Stan Borys rozstał się w grudniu 1967 r., w latach 1968-70 współpracował z grupą Bizony. W 1968 r. na festiwalu w Opolu za interpretację piosenki „To ziemia” otrzymał nagrodę dziennikarzy.
Od 1971 r. występuje jako solista. W tym samym roku wystąpił w filmie „Uciec jak najbliżej”, będącym reżyserskim debiutem Janusza Zaorskiego. Zagrał tam samego siebie i zaśpiewał kilka piosenek.
Laureat wielu nagród na festiwalach krajowych i zagranicznych. W 1973 r., za interpretację bodaj najbardziej znanego utworu z okresu jego kariery solowej – „Jaskółka uwięziona”, otrzymał nagrodę dziennikarzy na festiwalu w Opolu i Bursztynowego Słowika na festiwalu w Sopocie. Występował gościnnie w pierwszej polskiej rock-operze „Naga”, a także w oratorium Katarzyny Gaertner i Ernesta Brylla „Zagrajcie nam wszystkie srebrne dzwony”.
W 1975 r. wyjechał na stałe do USA – występował m.in. w klubach polonijnych New Jersey, Nowego Jorku i Chicago. Do Polski przyjechał dopiero w 1991 r. – wystąpił w Opolu w recitalu „Anna 91”, a także w koncercie „Trzy dekady polskiego rocka”. W 1997 r. przeniósł się z USA do Kanady, ale na początku nowego wieku znów zamieszkał w USA – kolejno na Florydzie, w Las Vegas i San Diego. Występował w różnych teatrach na kontynencie amerykańskim.
Od 2004 r. częściej zamieszkuje w Polsce, grając koncerty z grupą Imię Jego 44.
O życiu Stana Borysa opowiada film dokumentalny „Wolność jak płomień”.
Artysta uprawia wiele dyscyplin sportu, jest też zagorzałym joginem.
Odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi, a także m.in. wyróżnieniami „Gloria Artis” i Zasłużony dla województwa podkarpackiego.
