Spoina to najsłabszy punkt muru. Miejsce łączenia poszczególnych elementów stanowi bowiem potencjalne źródło mostków termicznych. Wydawałoby się, że im mniej zaprawy tym lepiej, bo mniejsza grubość, to mniejsza powierzchnia miejsc potencjalnej ucieczki ciepła. Pamiętać jednak należy, że grubość spoiny nie można dowolnie zmniejszać. Jest ona bowiem ściśle określona do rodzaju zastosowanej zaprawy.
Przystępując do budowy domu, inwestorzy dużą wagę przykładają do wyboru dobrej jakości materiałów ściennych. Należy jednak pamiętać, że wpływ na ostateczne parametry przegród ma także rodzaj stosowanej zaprawy i poprawność wykonania spoinowania.
Zaprawa tradycyjna
Do niedawna większość ścian murowana była na tzw. zaprawę tradycyjną. Natomiast so łączenia elementów silikatowych zaleca się zaprawę cementowo-wapienną, a w przypadku miejsc narażonych na ciągłe oddziaływanie wody (np. cokołów) – zaprawę cementową.
– Zgodnie z normą murową PN-EN 1996-1-1 Eurokod 6, spoiny wsporne i pionowe wykonywane z użyciem zapraw tradycyjnych powinny mieć rzeczywistą grubość nie mniejszą niż 6 milimetrów i nie większą niż 15 milimetrów (nominalnie 10 mm) – wyjaśnia Joanna Nowaczyk, doradca techniczny Grupy SILIKATY.
– Zapis ten zmienił się w stosunku do poprzedniej normy, która dopuszczała spoinę z zaprawy tradycyjnej nie cieńszą niż 8 milimetrów. Warto jednak wiedzieć, że murowanie na zaprawę tradycyjną wymaga umiejętności murarskich, gdyż wykonanie spoin pionowych i poziomych o takiej samej grubości, nie jest proste.
Zaprawy cienkowarstwowe
Ułatwieniem okazały się tzw. zaprawy cienkowarstwowe, które umożliwiają łączenie bloczków przy zastosowaniu spoin o znacznie mniejszej grubości, co nie tylko zmniejsza ryzyko błędów, ale też przyśpiesza pracę, obniża koszty robót, a przede wszystkim zmniejsza ryzyko powstawania mostków cieplnych- Spoina taka powinna mieścić się w przedziale od 0,5 milimetra do 3 milimetrów (średnio 2 mm) – tłumaczy Joanna Nowaczyk.
– Zgodnie z zapisami normowymi, spoiny pionowe powinny być wypełnione na całej szerokości elementu, natomiast spoiny pionowe można uznać za prawidłowo wypełnione, gdy zaprawę ułożono na całej wysokości i co najmniej 0,4 szerokości spoiny.
By ułatwić pracę warto korzystać z elementów posiadających wyprofilowane powierzchnie czołowe. Pióra i wpusty umożliwiają bowiem wykonywanie murów z niewypełnionymi spoinami pionowymi, co nie pogarsza parametrów izolacyjności akustycznej i ogniowej ściany.
Wyjątek stanowią ściany fundamentowe, ściany wykonane z elementów tradycyjnych lub elementów o podwyższonej izolacyjności akustycznej oraz miejsca takie jak narożniki, gdzie zaleca się wypełnianie zarówno spoin poziomych, jak i pionowych.
– Nawet jeśli budynek ma być wznoszony przy użyciu zaprawy cienkowarstwowej, pierwszą warstwę należy murować się na zaprawie cementowej o grubości 10 mm – zaznacza doradca techniczny GRUPY SILIKATY. – Należy też mieć świadomość, że na zaprawę cienkowarstwową można łączyć jedynie bloczki o dużej dokładności wymiarowej, jak np. silikaty.
W przypadku elementów, które nie mają precyzyjnych wymiarów, konieczne jest zastosowanie grubszej spoiny tradycyjnej, która nie tylko scala materiał murowy, ale też pozwala na zniwelowanie jego nierówności.
