Pierwszą rzeczą jest regulacja siedziska – tej części fotela, która pozwala na właściwe operowanie dźwigniami sprzęgła, hamulca i przyspieszenia popularnie nazywanego „gazem”. Ustawiając siedzisko powinniśmy mieć możliwość swobodnego operowania wymienionymi dźwigniami w ich pełnym zakresie z lekkim naddatkiem tzn. po maksymalnym wciśnięciu „pedału” sprzęgła bez zmiany położenia ciała, noga powinna być lekko ugięta w kolanie. Następną czynnością jest ustawienie oparcia siedzenia oraz zagłówka. Regulacja oparcia polega na dosyć mocnym oparciu pleców ujęciu dłonią kierownicy w miejscu godziny „12” mając wyprostowaną rękę. Następnie regulujemy wysokość zagłówka mającego chronić kręgi szyjne w razie uderzenia przez inny pojazd w tył naszego. Zagłówek ustawiamy tak, aby jego wierzchołek znajdował się na wysokości naszych uszu. Niskie ustawienie zagłówka nie chroni kręgów szyjnych w razie uderzenia w tył pojazdu, gdyż głowa siłą bezwładności odchyla się do tyłu powodując groźne dla zdrowia a nawet życia złamania lub przemieszczenie się kręgów szyjnych. Następnie ustawiamy lusterko wewnętrzne oraz lusterka zewnętrzne. Naczelną zasadą jest, abyśmy w wymienionych lusterkach widzieli przestrzeń „za” oraz „po bokach” naszego pojazdu bez zmiany położenia ciała wykonując jedynie lekkie skręty głową.
Pamiętać należy, że „obraz” widziany w lusterkach zewnętrznych oddala – zwiększa odległość pojazdów, które widzimy – w rzeczywistości są one bliżej. W niektórych samochodach na szybce lusterka zewnętrznego prawego jest stosowne ostrzeżenie w języku angielskim. Niebezpieczne jest również ograniczanie pola widzenia przez przednią szybę poprzez zawieszanie na lusterkach wewnętrznych różnego rodzaju bibelotów, umieszczanie telefonów i urządzeń nawigacji.
Biorąc pod uwagę tarczę zegarka jako punkt odniesienia istotne jest właściwe umieszczenie rąk na kierownicy podczas jazdy na wprost. Lewa ręka powinna znajdować się na pozycji pomiędzy godz. 9-10 natomiast prawa 14-15. Często popełnianym błędem przez kierujących jest przygotowywanie się do wykonania skrętu poprzez zmianę ułożenia rąk na kierownicy np. ręce po lewej stronie kierownicy przy zamiarze wykonania zakrętu w prawo. W momencie wystąpienia sytuacji wymagającej zmiany kierunku od zamierzonego możemy nie zdążyć zmienić położenia rąk i do nieszczęścia bliska droga.
Mniej istotnym błędem jest trzymanie stopy na pedale sprzęgła podczas jazdy. Pamiętać należy, że w samochodach sprzęgła są sprzęgłami tarczowymi ciernymi, gdzie wykorzystywana jest siła tarcia pomiędzy poszczególnymi częściami. Trzymając nogę nieświadomie doprowadzamy do ciągłego poślizgu tarcz powodując przedwczesne ich zużycie.
Niezmiernie ważną rzeczą jest, aby przed dłuższą jazdą za kierownicę siadać wypoczętym, co jest trudne przy obecnym intensywnym, stresującym stylu życia. Zmęczenie oraz znużenie monotonną, zwłaszcza po autostradach, długą jazdą sprawiają, że mamy opóźnione reakcje psychomotoryczne.
Przeprowadzone badania wykazały, że zmęczenie, niewyspanie obniża naszą psychomotorykę tak jakbyśmy mieli ok. 1,5 promila alkoholu w organizmie. Dodać należy, że ok. 40 proc. wypadków jest spowodowanych zaburzeniami snu objawiającymi się tzw. „mikrozaśnięciami” podczas kierowania pojazdami.
Planując dłuższą trasę należy przewidzieć postój, by na chwilę się przejść, pobudzić krążenie poprzez lekką gimnastykę, lekki posiłek oraz nawodnienie organizmu. W niektórych samochodach konstruktorzy przewidzieli przypomnienie o odpoczynku poprzez wyświetlenie na tablicy rozdzielczej komunikatu o propozycji przerwy w jeździe oraz graficznym symbolem filiżanki.
