– Nigdy nie zapomnę tłumu uśmiechniętych, autentycznie uradowanych osób na rzeszowskim Rynku. Czuło się entuzjazm i energię, może nawet euforię. Atmosfera przypominała tę radość z 1989 roku, kiedy w Polsce kończył się komunizm – opowiada aktorka. – Ludzie czuli, że stają się pełnoprawnymi Europejczykami. Bo choć Polska od zawsze jest w Europie, to jednak kilka dekad PRL-u zepchnęło nas na margines europejskiego biegu zdarzeń. Wejście Polski do Unii Europejskiej usankcjonowało naszą obecność we Wspólnocie. Otworzyło przed nami granice i pozwoliło na legalną pracę w Zachodniej Europie. Było i jest z czego się cieszyć, tym bardziej, że od zawsze czuję się Europejką. Data 1 maja 2004 roku potwierdziła, że znów jesteśmy u siebie, że wróciliśmy na przynależne nam miejsce.
Tamtego dnia, gdy rzeszowianie śpiewali hymn UE, czyli fragment IX Symfonii skomponowanej przez Ludwiga van Beethovena w 1823 roku do tekstu poematu Fryderyka Schillera „Oda do radości” z 1785 roku, dało się wyczuć, że oczekiwania i nadzieje związane z naszym wejściem do Unii są ogromne.
– I te 20 lat Polski w Unii Europejskiej odmieniły także moje życie – przyznaje Mariola Łabno-Flaumenhaft. – Mogłam bez paszportu i stania na granicach podróżować po Europie. Wspaniałe uczucie, gdy na lotnisku ustawiałam się w kolejce z napisem „For Citizens UE”. Chłonęłam ten Zachód, odwiedzałam przyjaciół i wędrowałam po Europie. Unia okazała się też szansą na rozwój młodego pokolenia. Wielu Polaków kształciło się i kształci na europejskich uczelniach. Moja córka, która właściwie pamięta tylko Polskę w Unii Europejskiej, od zawsze czuje się Europejką. Co więcej, będąc studentką medycyny, przez całe studia w pierwszym terminie zdawała egzaminy i na trzy miesiące wyjeżdżała do pracy w Wielkiej Brytanii. Dzięki temu świetnie wyszlifowała język angielski, zarabiała na studia w Polsce i wspierała mnie w utrzymywaniu jej, a poza tym co roku część pieniędzy odkładała na podróże i zwiedziła najpiękniejsze miejsca w Europie.
Aktorka, nie kryje, że w jej ocenie, więcej jest zalet niż wad, po naszym wejściu do Unii Europejskiej.
– Doczekaliśmy się nowych dróg, autostrad, stadionów, powstały wspaniałe muzea, teatry i galerie – wylicza. – Unijne pieniądze pozwoliły nam się rozwinąć, prawdziwie rozkwitnąć. Przynależność do Wspólnoty odmieniła nas też mentalnie. Polacy wyzbyli się skrępowania i kompleksów.
Zdaniem założycielki Teatru Bo Tak, w ciągu jednego pokolenia dokonaliśmy skoku cywilizacyjnego. Sama będąc rodowitą tarnowianką doskonale pamięta Rzeszów sprzed 30 lat, gdy zdecydowała się tutaj zamieszkać na stałe i swój los związać z Teatrem im. Wandy Siemaszkowej. W tamtych latach Rzeszów był szarym, smutnym, nieco zapyziałym miastem, z którego na weekend uciekałam z mężem i dzieckiem do rodzinnego Tarnowa. Dziś rzeczywistość jest zupełnie inna. Rzeszów jako stolica Podkarpacia błyszczy. W ostatnich dekadach przeszedł niebywało transformację, a Tarnów stał się starzejącym miastem, dużo wolniej rozwijającym niż Rzeszów. Przez ostatnie 20 lat Polska nabrała barw, a i ludzie stali się bardziej uśmiechnięci i kolorowi.
– I nie wyobrażam sobie naszego wyjścia z Unii Europejskiej, choć mam znajomych i przyjaciół, którzy jednak widzą Polskę poza Unią. Do Wspólnoty zraża ich ewentualna federacyjność Unii, dominacja Niemiec, czy wprowadzenie euro w Polsce, co mogłoby nas mocno zubożyć – mówi.
– Pamiętam dumę, jak kilka lat temu, w 2021 roku byłam w Parlamencie Europejskim w Brukseli, gdzie zostałam zaproszona przez europosłankę z Podkarpacia, Elżbietę Łukacijewską – opowiada Mariola Łabno-Flaumenhaft. – Poczułam się tam u siebie, jak równa innym Europejka, która jest w miejscu, gdzie dzieje się historia. Polacy od dawna nie muszą się już wstydzić w Europie. Jesteśmy coraz zamożniejszym narodem, nadrobiliśmy dużo, jeśli chodzi o znajomość języków, coraz chętniej i odważniej inwestujemy w podróże i w własny rozwój.
A nic tak nie rozwija, jak podróże, spotkanie z drugim człowiekiem. Możliwość zobaczenia innej kultury, posmakowania innej kuchni, poznania wspaniałych muzeów. To w ostatnich dwóch dekadach ogromnie wpłynęło na nasz gust, upodobania, mentalność.
Aktorka nie ma też wątpliwości, że Polska wniosła do Unii wspaniały posag.
– Nasze „szaleństwo”, świeżość i kozacka niepokorność zachwycają Europę – śmieje się artystka. – Ogromne wrażenie robią przyroda, kultura i żywność. Szkoda tylko, że wciąż za mało to pokazujemy i promujemy. Wielu znajomych, którzy przyjeżdżają do mnie z Europy i świata są zachwyceni Rzeszowem. Nie mogą się nachwalić, jak pięknym jesteśmy miastem, ze wspaniałą młodzieżą, uroczym Rynkiem, czystymi uliczkami i urokliwymi kawiarniami oraz restauracjami. Wysiadają na lotnisku w Jasionce i są oczarowani nowoczesnym Rzeszowem. A stąd tylko godzina jazdy autostradą i są we wspaniałym, zabytkowym, historycznym Przemyślu. Coś wspaniałego i ogromna w tym zasługa unijnych pieniędzy w ostatnich 20 latach zainwestowanych na Podkarpaciu.
