Preteksty Literackie

O sobie: Po wielu latach pracy jako lektorka języka angielskiego oraz DOS (director of studies) własnej szkoły językowej, postanowiłam skupić się na czymś co, na ogół, bywa mało intratne, a konkretnie na literaturze. Czytam, piszę, publikuję w periodykach literackich w Polsce, USA, na Bałkanach, wydaję książki poetyckie (do tej pory 7), tłumaczę poezję Emily Dickinson (zuchwale aspirując do kanoniczności przekładu), wyjeżdżam na festiwale literackie oraz do domów pracy twórczej (Szwajcaria, Hiszpania); wciąż uczę oraz uczę się języków. O blogu: Będą to moje noty i wtręty kuLturalne i kuRturalne, głównie literackie, a nawet poetyckie. Nie mam doświadczenia w pisaniu blogów. Przeczuwam, że w sensie "gatunku literackiego" najbliżej mu do sylwy ponowoczesnej, czyli postmodernistycznej (sylwa: dzieło nierespektujące jednorodności gatunkowej, głównie poetyka kolażu; negatywne odwoływanie się do zastanych wzorców; heterogeniczność gatunkowa; sygnalizowany przez autora zamysł zburzenia wewnętrznej spójności utworu). O! W miarę doświadczenia, moja informacja o blogu (a może i o sobie) będzie ewoluować; zmieniać się na lepsze lub gorsze, w zależności od tego, kto i jak życzliwy czyta.

Nadzieja Emily Dickinson. Wiersz cz.3

A A A

Dodano: 01-04-2020

foto: https://www.alisonlanzafalls.com/blog/Hope

Komentarze (0)

Twitter

Mail

Podziel się

„Nadzieja” to jest rzecz z piór –
Na gałęzi duszy –
Co śpiewa melodię bez słów –
I nie milknie – nigdy –

Najsłodszą – słychać – w Wichurze –
I straszna to burza –
Co mogłaby speszyć Ptaszka
Co tak wielu ogrzał –

W kraju chłodu – i na obcym
Morzu ją słyszałam –
Nawet – wyczerpana – Skrajnie,
Okruszka – nie chciała.

Wiersz 254 to najbardziej znana "definicja" nadziei według Emily Dickinson, bodaj największej poetki języka angielskiego. Napisała ten wiersz około roku 1861. Po raz pierwszy opublikowano go w roku 1891, pięć lat po śmierci poetki.

A swoją drogą, za życia Dickinson wydano jedynie 11 wierszy spośród bardzo wielu jakie wysłała do różnych wydawnictw w Ameryce. Na dodatek, wydawca nie podpisał tych wierszy jej nazwiskiem.

Trudno komentować tę "rzecz z piór na gałęzi duszy". Nic dodać, nic ująć.

Dwie kolejne "definicje" nadziei, wiersze 1392 i 1547, zostały napisane w roku 1877 i 1882, a wydane odpowiednio w latach 1931 i 1896. Ich tłumaczenia na język polski ukazały się po raz pierwszy w roku 2018 w mojej książce "Jest pewien ukos światła" (Wydawnictwo Officyna).

Reklama

Widać, ogarnęły mnie dziś natrętne, bezduszne numery wierszy i lat w tym trudnym początku roku 2020. Nic dodać, nic ująć.

Nadzieja jest dziwnym tworem –
Wynalazkiem Serca –
Niestrudzonym mechanizmem
Co się nie zużywa –

O tej elektrycznej Sile
Niczego nie wiemy
Lecz jej unikalny nerw
Stroi wszystko co mamy –

-------------------------------------------------

Nadzieja to wykwintny Żarłok –
Pięknem się odżywia –
Lecz – gdy się dobrze przyjrzeć
Jaka Wstrzemięźliwa –

Jak Zimorodek w ciszy –
Stołuje się Sama –
I ile by nie spożyła
Zostaje ta sama miara –

Tłumaczenia zamieszczonych wierszy: Krystyna Lenkowska