Do Bacówki pod Małą Rawką wędruje się z Przełęczy Wyżniańskiej, położonej pomiędzy Brzegami Górnymi a Ustrzykami Górnymi. Drewniane schronisko znajduje się w odległości 900 metrów od parkingu, u podnóża Małej Rawki, skąd można wyruszyć na wszystkie najpiękniejsze bieszczadzkie szlaki.
W latach 80. XX wieku często bywał tu i tworzył Jerzy Harasymowicz. Z tym miejscem bardzo był związany Władysław Nadopta, Majster Bieda z piosenki Wojtka Bellona, który znosił do bacówki kosze bieszczadzkich jagód i z ówczesnym gospodarzem, Robertem Żechowskim, przygotowywali legendarne już placki z jagodami. Dziś można mówić o bohaterze zbiorowym tego miejsca. Z każdym rokiem przybywa turystów, którzy przyjeżdżają tutaj kilka razy w roku, najchętniej po sezonie, by kilka nocy przespać się w kultowej już bacówce, przy herbacie posiedzieć z Michałem i połazikować po okolicznych szczytach.
Skromna budowla położona na wysokości 930 m n.p.m. powstała ponad 40 lat temu, w 1979 roku i jest jedną z jedenastu (w tym jedną z trzech w Bieszczadach) Bacówek PTTK powstałych dzięki Edwardowi Moskale, działaczowi Turystyki Górskiej PTTK. Niewielka, idealna dla indywidualnych turystów, przed laty rzeczywiście była alternatywą dla dużych, tłocznych schronisk. Dziś bacówka jest kameralna, piękna, ukochana przez turystów, ale przyprawiająca niekiedy o ból głowy gospodarza, bo trudno w niej zarobić na czynsz, mając zaledwie kilkadziesiąt miejsc noclegowych. W PRL-u, nie było to problemem, bo z definicji bacówki miały być niedochodowe. Wczasach wolności gospodarczej trzeba bardzo być rozkochanym w Bieszczadach, by nie ulec pokusom całkowitej komercjalizacji tego miejsca i chronić klimat prawdziwie górskiego schroniska.
Widoki są tu bajeczne. Na Rawki, Połoninę Wetlińską, Caryńską i Tarnicę. I pod Rawki ściągają kolejne już pokolenia turystów, a na szlaku można spotkać wędrowców od lat do 7 do 70.
