Kto na wakacje zawita do Mucznego, warto, by wybrał się też na torfowisko "Tarnawa", które nie sposób nie zauważyć jadąc do Bukowca, skąd wiedzie szlak do Beniowej, Sianek i słynnego Grobu Hrabiny. Z torfowisk oraz parkingu roztacza się piękny widok na Wołowy Garb (Słoń, Trumna), Halicz, Kopę Bukowską oraz Krzemień i Bukowe Berdo. Kilka tygodni temu pojawiła się tam nowa kładka. Poprawiono też parking i pojawiły się ławostoły oraz wiata, gdzie można odpocząć.
Na torfowisko "Tarnawa" można dojść pieszo z Tarnawy Niżnej, dojechać rowerem lub samochodem. Wiedzie tam wąska asfaltowa droga, w bliskiej odległości od Sanu, który stanowi tu granicę Polski i Ukrainy.
Przed II wojną światową w Tarnawie Niżnej mieszkało prawie 900 osób. Niemal 600 stanowili grekokatolicy, blisko 200 katolicy i nieco po nad 100 mieszkańców wyznania mojżeszowego. Dziś wioska liczy niespełna 40 osób.
Torfowisko Tarnawa w Dolinie Górnego Sanu
Torfowisko położone jest na terenie nieistniejącej wsi Tarnawa Wyżna i podzielone na dwie części oddzielone potokiem. Mniejsza część zajmuje powierzchnię ok. 6 ha i jest w zasadzie niezalesiona – drzewa stanowią tylko kilka procent powierzchni.
Większy fragment torfowiska zajmuje ok. 20 ha. Ścieżka prowadzi kilkadziesiąt metrów przez łąkę, następnie należy przejść potok (i bobrowe rozlewisko) drewnianą kładką – a dalej podobnie jak na mniejszym płacie ułożone są drewniane pomosty. Tę część porasta bagienny bór sosnowy z niewielką domieszką brzozy brodawkowatej oraz świerka.
Flora torfowisk to przede wszystkim: borówka bagienna, borówka brusznica, bażyna czarna, żurawina błotna, turzyca skąpokwiatowa, wełnianka pochwowata, bagno zwyczajne, modrzewnica zwyczajna czy rosiczka okrągłolistna. Sporą część torfowisk zajmuje tzw. mszar (zbiorowisko o charakterystycznej kępkowo-dolinkowej strukturze), w którym dominują mchy: torfowiec czerwonawy i magellański.
Torfowiska regularnie penetrowane są przez ptaki: derkacza, bekasa, słonkę oraz dzierzby – srokosz i gąsiorek. W miejscach podmokłych poluje zaskroniec, zaś na kępach wygrzewa się żmija zygzakowata. Amatorami torfowiskowych owoców są liczne gryzonie i lisy. Wśród bezkręgowców można wymienić motyle: dostojka akwilonaris (Boloria aquilonaris), modraszek bagniczek (Plebejus optilete) i szlaczkoń torfowiec (Colias palaeno), są ważki – np. żagnica torfowa (Aeshna juncea) oraz specyficzne dla torfowisk chrząszcze – np. biegacz błyszczący (Carabus nitens).
Tarnawa Niżna i Wyżna w Bieszczadach
Dawniej torfowiska były wykorzystywane gospodarczo – pozyskiwano torf. Próbowano je też osuszyć stosując rowy melioracyjne. Pozostałości jednego z nich spotkamy na większym płacie torfowiska Tarnawa Wyżna. Prace te prowadzono zarówno przed wojną, jak i po utworzeniu na tych terenach wielkich ferm hodowlanych. W 1975 roku powstało tam Gospodarstwo Urzędu Rady Ministrów w Tarnawie Niżnej. Z tego okresu powstały pierwsze poważne plany kompleksowej melioracji torfowisk i podmokłych łąk. Procesy odwodnienia dolin zintensyfikowane zostały po przejęciu tych terenów przez Igloopol w 1982 r.
W 1999 roku torfowiska zostały objęte ochroną i włączono je w skład Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
