Królowa połonin – tak bywa nazywana Połonina Caryńska (1297 m. n.p.m.). Jedna z najpiękniejszych i najbardziej charakterystycznych w Bieszczadach. Grzbiet Caryńskiej ma niespełna 5 km długości i 3 wierzchołki powyżej 1200 m n.p.m. Pierwszy szlak na połoninę został wytyczony już w 1935 roku przez lwowski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Wspaniała panorama rozpościerająca się z Połoniny Caryńskiej pozwala dojrzeć masyw Wielkiej Rawki, Połoninę Wetlińską i najwyższe szczyty polskich Bieszczadów z Tarnicą i Haliczem.
Nazwa połoniny pochodzi od nieistniejącej już wsi Caryńskie, która leżała u jej stóp. Jeszcze w okresie międzywojennym prowadzono tu intensywny wypas owiec i bydła. Do naszych czasów zachowały się ruiny murowanej kaplicy św. Jana oraz przycerkiewny cmentarz. W przewodnikach górskich można też wyczytać, że nazwa pochodzi od rumuńskich słów “tara” lub “car”, co może oznaczać pole albo miejsce leżące powyżej ziemi uprawnej.
Na szczyt Caryńskiej wędrować możemy kilkoma szlakami. Jeden z najpopularniejszych to szlak czerwony, który jest częścią najdłuższego w polskich górach – Głównego Szlaku Beskidzkiego. Wspomniany szlak liczy prawie 500 km i ciągnie się od Ustronia w Beskidzie Śląskim aż do Wołosatego w Bieszczadach. Na Połoninę Caryńską idziemy jego fragmentem, który biegnie z Brzegów Górnych do Ustrzyk Górnych.
Inna bardzo popularna droga, to szlak zielony, który biegnie z Małej Rawki przez Bacówkę pod Małą Rawką i Przełęcz Wyżniańską. Najkrócej jest wyjść bezpośrednio z parkingu na przełęczy. Szlak zielony nie przechodzi jednak przez najwyższy punkt Połoniny Caryńskiej – 1297 m n.p.m – Kruhly Wierch. Aby na niego dotrzeć, należy odbić ze szlaku zielonego i dojść na szczyt szlakiem czerwonym.
