Do grona tych, których wspominamy, odwiedzając cmentarze w dniu Wszystkich Świętych, dołączyło także wiele postaci znanych z mediów i swojej działalności. Przypominamy ich zatem i my – Leilę Arifulinę, ks. Bogusława Przeklasę, także Dawida „Cygana” Kosteckiego. Obok „podkarpackich” dusz umieściliśmy również prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza. Jego tragiczna śmierć – z rąk nożownika podczas radosnego finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, doprowadziła do manifestacji w całym kraju, a elity zmusiła do refleksji nad mową nienawiści i stosunkiem do politycznych przeciwników.
Paweł Adamowicz
Prezydent Gdańska zmarł 14 stycznia z powodu ran zadanych nożem podczas finału WOŚP. Miał 54 lata. By rodowitym gdańszczaninem. W okresie PRL działał w opozycji demokratycznej, w 1988 roku przewodniczył studenckiemu komitetowi strajkowemu na Uniwersytecie Gdańskim. Na tej uczelni w latach 1990–1993 piastował stanowisko prorektora. W 1990 roku po raz pierwszy uzyskał mandat radnego Gdańska, w kolejnej kadencji pełnił funkcję przewodniczącym rady miasta, a od 1998 roku nieprzerwanie wybierano go na prezydenta Gdańska. Zginął w trakcie piątej kadencji. Był orędownikiem polsko-niemieckiego pojednania i współpracy z mniejszością kaszubską. Sympatyzował z Platformą Obywatelską i krytykował politykę PiS.
Ks. Eugeniusz Dryniak
10 lutego w Sanoku, w wieku 64 lat zmarł ks. prałat Eugeniusz Dryniak, w latach 80. aktywny działacz opozycyjny i kapelan „Solidarności”, za co został przez władze państwowe odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzeniu Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności oraz statuetką Pomnika Poległych Stoczniowców. Pochodził z Rożniatowa, gdzie urodził się w 1955 roku. W 1980 roku, po studiach w przemyskim Wyższym Seminarium Duchownym,przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Zagórzu, Rzeszowie (Katedra pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa) i Przemyślu (Kmiecie pw. MB Królowej Polski). W 1989 roku zajął się organizacją nowej parafii i budową kaplicy w Nowym Zagórzu. Od czerwca 1990 roku pozostawał jej proboszczem aż do śmierci. W latach 2000-2016 był także dziekanem dekanatu Sanok II.
Ks. Bogusław Przeklasa
Ks. kanonik Bogusław Przeklasa, wieloletni dyrektor Katolickiego Radia Via w Rzeszowie,zmarł 22 marca, w wieku 55 lat. Ksiądz Przeklasa urodził się w 1964 roku w Tarnowie. Ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie i w 1990 roku został wyświęcony na kapłana. Posługę kapłańską od początku pełnił na Podkarpaciu. Przez dwa lata był wikariuszem w parafii Narodzenia NMP w Sędziszowie Małopolskim, a potem przez kolejny rok – w parafii Bożego Ciała i Matki Bożej z Lourdes w Rzeszowie. PO ukończeniu studiów psychologicznych na KUL, w 1999 roku został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym w Rzeszowie, a rok później – dyrektorem Katolickiego Radia Via w Rzeszowie. W 2000 roku otrzymał również odznaczenie Expositorium Canonicale, a w roku 2011 – godność kanonika honorowego rzeszowskiej kapituły katedralnej. Przez wiele był kapelanem Policji w Rzeszowie oraz prowadził poradnictwo psychologiczne w ramach Diecezjalnej Poradni Specjalistycznej. Rozgłośnią radiową kierował przez 13 lat, do czasu choroby, z którą walczył od 2013 roku. W tym trudnym okresie pozostawał rezydentem w parafii Wniebowzięcia NMP w Rzeszowie.
Jan Partyka
Jan Partyka, najhojniejszy darczyńca Rzeszowa ostatnich kilkudziesięciu lat, zmarł 15 kwietnia, po ciężkiej chorobie, mając 87 lat. Przez ponad pół wieku zbierał odznaki i pamiątki z wojen o polską niepodległość. W lutym 2015 roku przekazał je Muzeum Okręgowemu. Był to tak wielki dar, że na ścianie muzeum odsłonięto tablicę upamiętniającą to wydarzenie, a ponad 2200 eksponatów – mundury, odznaczenia, odznaki wojskowe, fotografie, dokumenty, oporządzenie żołnierskie oraz broń biała – stało się fundamentem stałej wystawy pn. „Żołnierz polski 1914 – 1945. Kolekcja Jana Partyki”. Cztery sale są w stanie naraz pomieścić tylko część tego, co przekazał kolekcjoner. Z zawodu był prawnikiem. Pochodził z Naklika, w powiecie biłgorajskim, ale od 1957 roku na stałe związał się z Rzeszowem. Nie tylko kolekcjonował wojskowe pamiątki, od 1976 rokujeździł z prelekcjami do szkół i domów kultury. Prezentował skarby ze swojej kolekcji na około 180 wystawach, w tym 60 muzealnych.Pomógł zorganizować i wyposażyć w zbiory Izby Pamięci w Szkole Podstawowej w Kuźminie i w Publicznym Gimnazjum w Szyszkowie. Wymyślił i był jednym z fundatorów obelisku oraz pomnika w rodzinnym Nakliku, o którym napisał też książkę pt. „Krętymi drogami z Naklika do Rzeszowa”. Jest także autorem opracowań: „Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939–1945” oraz „Odznaki pamiątkowe obrony Lwowa oraz niektóre z lat 1918–1920”. Działał także w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci, Automobilklubie Rzeszowskim, Polskim Związku Motorowym i Polskim Towarzystwie Archeologicznym i Numizmatycznym. Otrzymał ponad 20 odznaczeń, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi.
Abraham Izaak Segal
W piątek, 26 kwietnia, w Hajfie w Izraelu zmarł 89-letni Abraham Izaak Segal, ocalony z Holokaustu, orędownik powstania Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej. Przekazanego przez niego zbiory można obejrzeć na wystawie w tej placówce. Od Zagłady uratowała go rodzina Cwynarów z Markowej. Urodził się w 1930 roku w Łańcucie. W 1943 roku, podczas likwidacji przez Niemców gett żydowskich na Kresach Wschodnich, rozstrzelani zostali rodzice Abrahama oraz jego brat Michał. On sam ukrywał się w Krzemienicy u Antoniego i Anny Skrobaczów, przyjaciół dziadków, którzy nauczyli go, jak zachowywać się, aby nie ujawnić swojego żydowskiego pochodzenia. Potem trafił do sąsiedniej Markowej, gdzie jako pastuch,pod nazwiskiem Roman Kaliszewski,pracował w gospodarstwie Jana i Heleny Cwynarów. Tak doczekał końca wojny. Potem wyjechał na krótko do Pragi, a następnie do Palestyny. Pierwsze lata spędził w kibucu, ale jego domem stała się Hajfa. W 1950 roku skontaktował się z Cwynarami, a w 1995 roku zdecydował się odwiedzić Polskę i spotkać z rodzinami, które ukrywały go podczas wojny. W marcu 2018 roku w swoim domu w Hajfie odebrał Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP za promocję wiedzy o udziale Polaków w ratowaniu Żydów podczas II wojny światowej. Doczekał się 3 dzieci, 8 wnuków i 14 prawnuków.
Leila Arifulina
Laila Arifulina, tancerka baletowa, choreografka, która w Rzeszowie wykształciła wiele pokoleń tancerzy, zmarła 3 lipca, po ciężkiej chorobie. Miała 57 lat. Była absolwentka Szkoły Baletowej przy Teatrze Bolszoj w Moskwie oraz studiów aktorskich i reżyserskich. Moskwę zostawiła dla chłopaka z Rzeszowa, studenta wychowania fizycznego na Uniwersytecie Moskiewskim. W stolicy Podkarpacia założyła Studio Baletowe. Wyreżyserowała takie widowiska baletowe jak: „Dziadek do orzechów”, „Piotruś i Wilk”, „Kopciuszek”, „Królowa śniegu”, „Księga dżungli”, „Przygody Alicji”. Przygotowywała je we współpracy z Filharmonią Podkarpacką. Wychowała wielu rzeszowskich tancerzy i aktorów. Nieustannie też powtarzała, że nie ważne, jak tańczymy, ważne, byśmy chcieli tańczyć, bo dzięki temu czerpiemy radość z poczucia bliskości z drugim człowiekiem. Jesteśmy zakodowani na pewne rzeczy, m.in. na taniec.
Dawid Kostecki
2 sierpnia Polskę obiegła wiadomość o śmierci Dawida „Cygana” Kosteckiego. 38-letni, rzeszowski pięściarz popełnił samobójstwo w Areszcie Śledczym w Białołęce – powiesił się w więziennej celi na sznurze uplecionym z prześcieradła. Zanim trafił do więzienia, zawodowo walczył na ringu. Od 2001 roku. Stoczył 41 pojedynków, z których 39 wygrał. Był młodzieżowym Mistrzem Świata WBC oraz mistrz WBF, WBFed i IBC w wadze półciężkiej – jednym z najbardziej utalentowanych polskich bokserów. Kilka lat temu stał się bohaterem większości mediów, ale nie w związku ze zwycięstwami na ringu, ale kłopotami z prawem. Był karany m.in. za handel narkotykami, kradzieże samochodów, czerpanie korzyści z nierządu i oszustwa podatkowe. W 2017 roku przed Sądem Okręgowym w Tarnobrzegu dobrowolnie poddał się karze i został skazany nieprawomocnym wyrokiem na pięć lat pozbawienia wolności.
Tadeusz Sosnowski 1960-2019
10 września, w Przemyślu, w wieku 59 lat zmarł Tadeusz Sosnowski, z wykształcenia historyk, od 2002 do 2006 roku pełnił funkcję radnego wojewódzkiego oraz członka zarządu województwa podkarpackiego. Był jedną z orędowników powstania w Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej i tam też później pracował. Sam był zapalonym kolekcjonerem znaczków pocztowych i autografów. W kolekcji, którą tworzył wspólnie z synem, znalazł się min. autograf Louisa de Finesa, Sofii Loren, całej plejady polskich aktorów. Marzył o stworzeniu pierwszego w Polsce muzeum autografów.
