Krzyż Wolności i Solidarności przyznawany jest przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudę. Odznaczenia odbierze grono kilkunastu działaczy podziemnych struktur NSZZ „Solidarność” z terenu Podkarpacia.
W gronie osób pośmiertnie odznaczonych Krzyżem Wolności i Solidarności znaleźli się m.in. ks. abp Ignacy Tokarczuk. „Biskup Niezłomny” urodził się 1 lutego 1918 r. w Łubiankach Wyższych koło Zbaraża. Wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie, jednocześnie studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza. Wybuch II wojny światowej zmusił go do wyjazdu ze Lwowa. Aby uniknąć poboru do Armii Czerwonej musiał się ukrywać. Jako ksiądz został delegowany do parafii Złotniki w dekanacie podhajeckim. 22 lutego 1944 r. cudem uniknął śmierci z rąk członków OUN-UPA. Na biskupa przemyskiego został powołany 6 lutego 1966 r. i pozostał nim aż do roku 1993. Za cel postawił sobie ułatwienie wiernym uczestnictwa w życiu wspólnotowym – udziału w nabożeństwach i spotkaniach. Za te działania oraz kazania, w których nie brakowało ”wrogich akcentów” bp. Tokarczuk był na celowniku Służby Bezpieczeństwa. Wspierał opozycjonistów skupionych w Komitecie Obrony Robotników, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Konfederacji Polski Niepodległej, Komitecie Samoobrony Chłopskiej Ziemi Lubelskiej, Komitecie Samoobrony Chłopskiej Ziemi Grójeckiej. Z pomocy bp. Tokarczuka korzystał także Komitet Samoobrony Chłopskiej Ziemi Rzeszowskiej. W latach 1967–1993 bp Tokarczuk był członkiem Rady Głównej Episkopatu Polski. W 1992 r. bp Tokarczuk został arcybiskupem metropolitą przemyskim. Rok później przeszedł na emeryturę. Arcybiskup Tokarczuk zmarł 29 grudnia 2012 roku.
Andrzej Tadeusz Mazurkiewicz był doktorem prawa, politykiem, parlamentarzystą i pisarzem. Od 1981 należał do Konfederacji Polski Niepodległej, był m.in. wiceprzewodniczącym i członkiem rady programowej partii. Działał w strukturach podziemnej KPN i „Solidarności”. W latach 1982–1989 był zatrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Współpracował z prasą podziemną, m.in. „Pobudką”, „Gazetą Polską KPN”, „Czarno na Białym”. Był też posłem na sejm I kadencji w latach 1991 – 1993 z partii KPN. Pełnił też funkcję wiceburmistrza Jarosławia. Od 1997 do 2001 zasiadał w Senacie IV kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. W 2001 kandydował do Sejmu z listy Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy, a w 2004 do Parlamentu Europejskiego z listy Narodowego Komitetu Wyborczego Wyborców. W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany senatorem VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu krośnieńskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat senatorski. Był także członkiem rady programowej TV Polonia i członkiem honorowym Związku Sybiraków. Zmarł w 2008 r.
