Twórca aktów, portretów oraz pejzaży. Jeden z najbardziej znanych polskich twórców – malarz, rysownik, grafik, reprezentant nurtu ekspresjonistyczno-symbolicznego w sztuce Młodej Polski, Wojciech Weiss będzie bohaterem Nocy Muzeów w Rzeszowskim Domu Sztuki. Wernisaż w sobotę, 13 maja o godz. 17.00. Dziesięć obrazów z kolekcji prywatnych pozostanie w rzeszowskiej galerii do 24 maja.
Wojciech Weiss urodził się w 1875 r. w Leorda w Rumuni, gdzie wyemigrowali jego rodzice po Powstaniu Styczniowym w 1863 r. Uczył się we Lwowie, gdzie uczęszczał do gimnazjum i konserwatorium muzycznego. Po przeprowadzce do Krakowa studiował w Szkole Sztuk Pięknych. Kształcił się pod kierunkiem Jana Matejki, Władysława Łuszczkiewicza, Leopolda Leofflera, Józefa Unierzyckiego, Juliana Fałata i Leona Wyczółkowskiego. Otrzymał szereg nagród i wyróżnień za prace akademickie, a Szkołę Sztuk Pięknych ukończył ze złotym medalem.
Studia artystyczne kontynuował w Paryżu, Rzymie i Florencji. Już w 1900 roku na światowej wystawie w Paryżu uzyskał złoty medal za pracę ,,Portret rodziców”. Powołany w 1907 r. do Akademii Sztuk Pięknych początkowo na stanowisko docenta, w 1910 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1913 r. profesorem zwyczajnym. Po pierwszej wojnie światowej w 1918 roku został po raz pierwszy wybrany rektorem tej uczelni, a godność tę piastował jaszcze trzykrotnie.
Swoje prace wystawiał na licznych wystawach krajowych i zagranicznych: Wiedeń, Berlin, Paryż, Pittsburg, Praga, ST. Louis, Wenecja. I choć całe swoje zawodowe i artystyczne życie związał z Krakowem, Podkarpacie też było mu bliskie. Związki Wojciecha Weissa ze Strzyżowem trwały zaledwie pięć lat (1899-1904). Były jednak ważnym okresem życia jednego z najwybitniejszych twórców okresu Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego. Przyjeżdżał tutaj do swej siostry Emilii. Mieszkał na poddaszu budynku kolejowego. Mąż siostry Stanisław Florek był naczelnikiem stacji. Ten krótki okres miał duże znaczenie dla twórczości Weissa. Namalował wtedy m.in. „Maki”, „Taniec z faunem”, „Promienny zachód słońca”, ”Pocałunek na trawie” oraz dziesiątki szkiców pejzażowych i akwarel z motywem miejscowej stacji, torów, strzyżowskiego: kościoła, kirkutu oraz karczmy.
Zmarł w Krakowie w 1950 roku. Twórczość Wojciecha Weissa prezentowana jest w Muzeach Narodowych w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Śląskim we Wrocławiu, czy w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu.
Towarzystwo Miłośników Ziemi Strzyżowskiej w 1975 roku uczciło jego pamięć umieszczając Tablicę Pamiątkową na budynku stacji PKP w Strzyżowie. W miasteczku jest też Aleja Wojciecha Weissa – ulica łącząca stację PKP z ulicą Słowackiego.
