– Dzięki temu, że ten artysta chodzi z głową w chmurach, innym ludziom poprzez jego projekty i wynalazki łatwiej i lepiej stąpać po twardej ziemi – mówi o prof. Tadeuszu Błońskim dyrektor BWA Piotr Rędziniak. Wystawa z okazji 50-lecia twórczości profesora, którego wyobraźnia znajduje odzwierciedlenie w malarstwie, rysunku i designie, odbędzie się w czwartek, 27 października w Domu Sztuki BWA przy ul. Sobieskiego w Rzeszowie. Tego samego dnia zaplanowano jeszcze jeden jubileuszowy wernisaż – z okazji 25 lat istnienia Instytutu Sztuk Pięknych Kolegium Nauk Humanistycznych UR.
Prof. Tadeusz Błoński von Biberstein przez ponad 30 lat kreował sztukę użytkową na Słowacji i w Czechach. Słowackie pociągi malowane są dziś w białe, czerwone i szare pasy według jego konceptu. Projektował pralki i noże, lampy i meble, a nawet linie produkcyjne. Nigdy nie przestając być malarzem, rzeźbiarzem, mistrzem karykatury i land artu. Z tysięcy krawatów w swojej kolekcji tworzy kinetyczne wystawy? Czy je pokaże tym razem? Wernisaż z okazji 50-lecia ma być niespodzianką.
Tadeusz Błoński urodził się 27 października 1947 roku w Przemyślu. W latach 1961-1966 uczęszczał do Liceum Sztuk Plastycznych w Jarosławiu. Po maturze podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie w latach 1966-1972 studiował na Wydziale Form Przemysłowych. Za pracę dyplomową, przygotowaną pod kierunkiem prof. Zbigniewa Chudzikiewicza, na temat „Humanizacja pracy w lakierni KFAP” (Krakowska Fabryka Aparatów Pomiarowych) zyskał nagrodę Ministerstwa Przemysłu. Po ukończeniu studiów pracował w Pracowniach Konserwacji Dzieł Sztuki w Krakowie, a potem wyjechał z kraju i od 1973-1977 pracował jako starszy asystent w Wyższej Szkole Technicznej w Koszycach (Słowacja) w dziedzinie projektowania na Katedrze Środków Produkcji i Urządzeń, a następnie na Katedrze Maszyn i Mechanizmów na Wydziale Mechanicznym. W latach 1977-1988 był pracownikiem naukowym w Instytucie Rozwoju Technicznego i Informacji w Pradze (Czechy), filia UTRIN Koszyce (Słowacja) na stanowisku kierownika oddziału Atelier Wzornictwa Przemysłowego.
Oprócz kierowania oddziałem zajmował się prowadzeniem prac projektowych w zakresie projektowania środowiska i produktu. W tym okresie zrealizował szereg projektów z dziedziny designu. Po aksamitnej rewolucji w Czechosłowacji został kierownikiem nowo powstałej Katedry Designu na Wydziale Mechanicznym (później na Wydziale Sztuk) Uniwersytetu Technicznego w Koszycach. Na tej uczelni stworzył program kierunku studiów: design, a także organizacyjną, przestrzenną i personalną koncepcję jego nauczania. Z Katedrą Designu związany był do 1998 roku. Po obronie pracy habilitacyjnej „Design Struktur Użytkowych” i mianowaniu na docenta w dziedzinie wzornictwa, gdzie był prowadzącym kilku doktorantów. Prowadził Atelier Designprodukt na studiach licencjackich oraz autorskie Design Studio na studiach magisterskich. Był członkiem Rady Szkół Wyższych Słowacji, członkiem komisji oraz recenzentem w komisjach doktorskich i habilitacyjnych.
W latach 2007-2019 pracował na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. W roku 2011 otrzymał nominację profesorską od Prezydenta RP. Od roku 2014 jest profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu.
Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Słowackich Związków Artystów Plastyków. Jest przewodniczącym Formacji VU-Zrzeszenia Sztuki Wizualnej, członkiem Rady Asocjacji Wolnej Sztuki oraz członkiem Związku Designerów Słowacji.
Był współzałożycielem Organizacji Polonijnej „Klub Polski” Stowarzyszenie Polaków ich przyjaciół na Słowacji, która powstała w 1994 roku. Od tego roku był prezesem KP w Regionie Koszyce oraz prezesem ogólnokrajowym. W latach 1996-2008 organizował Dni Kultury Polskiej na Słowacji, ściągając na nie wielu artystów z Polski. Zorganizował również 9 edycji warsztatów polonijnych na Słowacji i towarzyszące im wystawy. Był członkiem Rady Rządu Republiki Słowackiej do spraw mniejszości, gdzie reprezentował polską mniejszość na Słowacji. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej w 2004 roku oraz Medalem Senatu RP w 2006 roku.
Aktywnie działa w dziedzinach sztuki wizualnej, designu, malarstwa, rzeźby, rysunku, fotografii, instalacji. Zorganizował wiele wystaw indywidualnych. Prace T.Z.B. znajdują się w zbiorach państwowych i prywatnych w Polsce, w Czechach, Niemczech, Słowacji, Bułgarii, na Węgrzech, w Meksyku, Francji, Szwecji, Szwajcarii, Nowej Zelandii, Austrii, Słowenii, Białorusi i USA. Urząd Wynalazków w Pradze udzielił mu 87 świadectw o autorstwie. Zrealizował przestrzenne obiekty – organiczne systemy: schody, poręcze, świeczniki i inne obiekty rzeźbiarskie. Jego formy przestrzenne i rzeźby kinetyczne funkcjonują w przestrzeni architektonicznej i naturalnej. Realizuje działania plastyczne o charakterze wolnymi użytkowym, płaskim i przestrzennym oraz multimedialnym.
Tadeusz Błoński, Serce, akryl.
– Pięćdziesiąt lat pracy twórczej dla artysty to ogromny bagaż doświadczeń, wspomnień, wreszcie dorobku artystycznego – pisze w katalogu wydanym do wystawy Piotr Rędziniak. – Kilkanaście ostatnich lat to powrót do Rzeszowa. W ogromie działalności edukacyjnej, designerskiej, wynalazczości Tadeusz Błoński znajduje czas i realizuje się – jak to Słowacy nazywają – w wolnej twórczości. Efekty tejże z oczywistego powodu bardziej nas interesują i one na jubileuszowej wystawie będą zaświadczać o bogatym wnętrzu, nieprzeciętnej wyobraźni i wrażliwości tego artysty. Jak sądzę to właśnie twórczość i to również w wielu dyscyplinach malarstwa, rysunku, karykatury czy nawet land art – u to coś, co otwiera umysł, oczy i duszę na inne dziedziny życia Tadeusza Błońskiego. Chce przez to powiedzieć, że bez twórczości, bez malowania, bez ołówka w ręku i dociekliwego podpatrywania świata, własnego otoczenia i ludzi nie było by tak precyzyjnych i intuicyjnych projektów i rozwiązań technicznych, wynalazków. To ilustruje katalog, który wydaliśmy z okazji jubileuszu i wystawy. On też porządkuje priorytety jakie ważne są dla naszego środowiska artystów i widzów. Sądzę, że synergia obu sposobów bycia projektantem, bycia artystą dała Tadeuszowi tak znakomite efekty we wszystkich dziedzinach. Bo jak sobie wyobrażam, kiedy maluje „wietrzy głowę”, rozmyśla, może wypoczywa, a nawet właśnie coś odkrywa; kiedy projektuje i wymyśla coś z dziedziny techniki, przedmiotu użytku codziennego to rodzą się pomysły na rzeźbę albo obraz.
25 lat Sztuk Pięknych w Rzeszowie
Wystawie profesora towarzyszyć będą przyjaciele z Instytutu Sztuk Pięknych Kolegium Nauk Humanistycznych UR, który także świętuje jubileusz – 25 lat istnienia. Z tej okazji BWA zaprasza na drugi w tym dniu wernisaż, na którym zaprezentowana zostanie twórczość z malarstwa, grafiki, rysunku oraz rzeźby. Udział w wystawie zadeklarowało ponad 50 artystów-pedagogów. Kuratorami wystawy są Marek Pokrywka, Jarosław Sankowski oraz Łukasz Cywicki.
Bogatą wystawę tworzą prace takich artystów jak: Stanisław Białogłowicz, Tadeusz Błoński, Tadeusz Boruta, Katarzyna Cwynar, Magdalena Cywicka, Łukasz Cywicki, Małgorzata Drozd-Witek, Marcin Dudek, Grzegorz Frydryk, Łukasz Gil, Maria Górecka, Stanisław Górecki, Marek Haba, Joanna Janowska-Augustyn, Anna Kamycka, Józef Jerzy Kierski, Piotr Kisiel, Włodzimierz Kotkowski, Łukasz Kuśnierz, Jacek Machowski, Jan Maciej Maciuch, Stanisław Magdziak, Julia Miąso, Agnieszka Lech-Bińczycka, Justyna Łuczaj-Salej, Stanisław Magdziak, Marlena Makiel-Hędrzak, Antoni Nikiel, Karolina Niwelińska, Tadeusz Nuckowski, Marek Olszyński, Mirosław Pawłowski, Krzysztof Pisarek, Janusz Pokrywka, Marek Pokrywka, Ondrej Revický, Irena Rodzińska-Popiołek, Dorota Sankowska, Jarosław Sankowski, Jadwiga Sawicka, Kamil Skrzypiec, Krzysztof Skórczewski, Anna Steliga, Aneta Suslinnikow, Jadwiga Szmyd-Sikora, Renata Szyszlak, Katarzyna Tereszkiewicz, Magdalena Uchman, Tadeusz Wiktor, Katarzyna Woźniak, Krzysztof Woźniak.
