Cisy do długowieczne krzewy, które dobrze znoszą warunki miejskie. W ogrodach, po których buszują dzieci lepiej ich nie sadzić, bo to trujące rośliny. Jedyną bezpieczną ich częścią jest osnówka otaczająca nasionka.
Cis pospolity to wolno rosnący i długowieczny krzew, z czasem osiągający rozmiary pokaźnego drzewa. Cis może żyć do 3 tysięcy lat. Najstarszy egzemplarz rośnie w północnej Walii i osiąga stateczny wiek prawie 3 tysięcy lat. W Polsce, najstarszy cis ma blisko 700 lat i rośnie we wsi Harbutowice. Naturalne stanowiska cisa znajdziemy w Europie, Azji zachodniej i w północnej Afryce. Cisy rosną na zasadowych glebach i w różnych warunkach nasłonecznienia. Cis jest rośliną ozdobną, leczniczą i dostarczająca wartościowego drewna.
Z cisów powstanie piękny żywopłot, można posadzić je w niewielkich grupach lub jako solitery, nawet w donicach. Krzewy te znoszą warunki miejskie, oczyszczają powietrze i zasłonią niechciane elementy. Dobrze rosną na glebach żyznych, zasadowych i umiarkowanie wilgotnych.
Cisy mają przyjemne w dotyku, miękkie, ciemnozielone, i niekłujące igły. Kolejną cechą charakterystyczną są żywo czerwone owoce, którymi żywi się wiele gatunków ptaków. Dla ptaków owoce nie stanowią zagrożenia, ale dla ssaków niestety tak. Jedyną bezpieczną częścią tej rośliny jest osnówka otaczająca nasionka. Pozostałe części rośliny są trujące, ponieważ zawierają m.in. taksyny i efedryny. Po zjedzeniu liści lub owoców z nasionami pojawia się ból brzucha, biegunka, wymioty i ślinotok, zawroty głowy, spada ciśnienie krwi i człowiek traci przytomność, a potem umiera. Zwracajmy uwagę na to co kupujemy i gdzie sadzimy. Tam, gdzie są dzieci, lepiej nie sadzić cisów. Mimo, iż są to rośliny niebezpieczne, botanicy i hodowcy stworzyli wiele odmian, m.in.:
'David' – w ciągu 10 lat dorasta do wysokości 2 m, ma jasno żółte i zielone igiełki, tworzy pokrój kolumnowy
'Amersfoort' w ciągu 10 lat dorasta do 60 cm wysokości. Ma bardzo luźny pokrój, pędy rosną we wszystkich kierunkach. Igiełki są owalne, zielone, krótkie. Niestety, nie jest to odmiana całkowicie mrozoodporna.
'Elegentissima' rośnie szybciej, rozgałęzia się, dorasta do wysokości 2-3 m. Igiełki i młode pędy na wiosnę są zielonożółte, a potem jasnozielone. Ta odmiana obficie zawiązuje nasiona, które dojrzewają pod koniec lipca.
'Dovastoniana' rośnie bardzo wolno, po 10 latach dorasta do 1,5 m wysokości. Ma pokroju regularny z lekko zwisającymi pędami bocznymi. Igiełki są ciemnozielone i długie, lubi przycinanie. Owoce pojawiają się pod koniec lipca.
'Semeraurea' dorasta do 2 m wysokości, rośnie wolno. Pokrój ma szeroki i wyprostowany. Igiełki są krótkie i gęsto osadzone, mają barwę jasno żółtą od wiosny do jesieni. Zimą igły są zielone z żółtym obrzeżem.
'Aurea Hoseri' dorasta do 0,8 m wysokości, jest rozłożysty, rośnie bardzo wolno. Igiełki są złocisto żółte dlatego powinien rosnąć w lekkim zacienieniu. To typowa odmiana okrywowa do niewysokich skarp.
'Pendula' rośnie bardzo wolno, do 1 m wysokości i 2-3 m średnicy. Może być soliterem lub rosnąć na skalniaku albo przy nasłonecznionej skarpie. Igiełki są zielone.
