Na targowiskach i w sklepach pojawiły się już pierwsze szparagi zarówno zielone, jak i białe. Różnią się sposobem hodowli i smakiem – zielone są delikatniejsze. Kupujemy młode pędy zwane wypustkami, powiązane zazwyczaj w pęczki o wadze 500g. Najsmaczniejsze są świeżutkie, prosto z pola: przy przełamaniu szparaga słychać trzask, a paznokieć z łatwością można wcisnąć w skórkę. Zielone szparagi dokładnie myjemy i po obcięciu końcówek poddajemy krótkiej obróbce termicznej. Białe szparagi dodatkowo obieramy ze skórki, również obcinamy końcówki i szybko przyrządzamy.
Szparagi możemy uprawiać w przydomowym ogródku. Dawniej uprawiane były niemal w każdym ogrodzie, głównie jako roślina ozdobna. Gdy pędy przerosły, pojawiały się na nich igiełkowate, cienkie liście, na wierzchołkach pędów delikatne białe i drobne kwiaty, a gdy przekwitły – czerwone, kuliste owoce. Zielone szparagi można uprawiać na zwykłej grządce, a pędy zbieramy, gdy wyrosną z ziemi na 20 cm i w miejscu wycięcia mają średnicę około 15mm. Białe szparagi uprawiane są w specjalnych zagonach (i pod przykryciem), a pędy do zbiory wycina się nożykiem.
Szparagi to rośliny wieloletnie, czyli byliny. Zanim zaczniemy zbiory, muszą rosnąć na grządce przynajmniej 3 lata, zanim nabiorą odpowiedniej siły do wydania oczekiwanego plonu, czyli muszą się dobrze rozrosnąć. Miejsce do uprawy powinno być słoneczne, zaciszne i oddalone od roślin, które są często przesadzane. Szparagi potrzebują gleby żyznej, piaszczysto gliniastej o odczynie obojętnym. Na jednego domownika potrzeba przynajmniej 10 roślin. Szparagi zbieramy co drugi dzień, żeby nie zwłókniały i maksymalnie przez okres 6-8 tygodni. Potem pozwalamy roślinom swobodnie rosnąć. Jesienią wycinamy brunatne pędy i wrzucamy na kompostownik. Rośliny w ziemi przechodzą okres spoczynku.
Uprawa szparagów w zagonach, to już większe wyzwanie. Dokładnie likwidujemy wszystkie chwasty na grządce. Rzędy na zagonie rozmieszczamy co 150 cm od siebie. Jesienią wykładamy kompost w rzędach o szerokości 30-45 cm i na grubość około 20 cm, mulczujemy rozdrobnionymi liśćmi np. jabłoni i okrywamy czarną włókniną, aby to, co pod nią wyrośnie rozłożyło się.
Wiosną, po ostatnich przymrozkach, ściągamy czarną włókninę i wykopujemy rowek o głębokości 15-20 cm na całej długości każdego rzędu. W rowkach sadzimy szparagi w odległości co 30-40 cm od siebie i zasypujemy 10 cm warstwą ziemi. Sadzonki można kupić w sklepie ogrodniczym lub samemu wyhodować z nasion. Przez cały sezon zagarniamy ziemię z obrzeży do środka formując charakterystyczne kopce. Aby nie rosły na nich chwasty należy mulczować je np. skoszoną trawą lub okrywać czarną folią. Dodatkowo podczas suszy podlewamy. Pędy zbieramy najwcześniej w trzecim roku uprawy.
