Rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej nie stanowi nabycia nieruchomości. Przepisy dotyczące nabycia i sprzedaży nieruchomości nie przewidują bezpośrednio kwestii włączenia takiej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 maja 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.99.2018.1.MK
Komentarz AXELO (aplikant radcowski Maciej Wilczyński)
We wniosku o interpretację wskazano następujący stan faktyczny: wnioskodawca zawarł związek małżeński i wraz z żoną tworzył małżeńską wspólność ustawową. Żona otrzymała w 1989 roku od rodziców na podstawie umowy przekazania gospodarstwo rolne w ramach majątku osobistego. Wnioskodawca w 1988 roku otrzymał od matki gospodarstwo rolne na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego oraz w 2007 roku gospodarstwo rolne na podstawie dziedziczenia w ramach majątku osobistego. W 2015 roku małżeńską umową majątkową rozszerzono małżeńską wspólność ustawową o majątki osobiste. W grudniu 2017 roku sprzedano część nieruchomości – grunt, który został wniesiony do umowy majątkowej rozszerzenia wspólności ustawowej małżeńskiej z majątku osobistego żony.
Pytanie wnioskodawcy brzmiało: „Czy uzyskany przychód ze sprzedaży działki w 2017 roku podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeśli działka była częścią nieruchomości wniesionej w ramach umowy majątkowej małżeńskiej rozszerzenia wspólności majątkowej z dawnego majątku osobistego żony?”
Powyższa kwestia ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródło przychodu stanowi m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
Z powyższego przepisu wynika, że jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego w którym została nabyta, po stronie sprzedającego nie powstaje przychód, a co za tym idzie nie powstaje obowiązek podatkowy. Gdyby więc uznać za nabycie rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej na nieruchomość wchodzącą dotychczas w skład majątku osobistego, w przedstawionym stanie faktycznym podatnik musiałby rozpoznać przychód.
Organ podatkowy powołał się jednolitą linię orzeczniczą sądów administracyjnych, zgodnie z którą rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, dlatego też nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (żona wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy.
W konsekwencji organ uznał, że w wyniku zawarcia w 2015 r. umowy rozszerzającej wspólność ustawową, wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości nabytej w 1989 r., odpłatne zbycie części nieruchomości w 2017 r. nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku, w którym ją nabyto, zatem sprzedaż ta nie stanowi źródła przychodów podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Powyższe korzystne dla podatników stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpisuje się w ugruntowaną i trafną linię orzeczniczą sądów administracyjnych.
Aby szczegółowo omówić poruszone zagadnienia, skontaktuj się z AXELO. www.axelo.pl
Informacje zawarte w niniejszym artykule/komentarzu mają charakter skrótowy i informacyjny. Informacje te nie powinny zastępować szczegółowej analizy poruszanych w nim zagadnień, jak również stanowić podstawy podejmowania decyzji biznesowych lub jakichkolwiek innych czynności prawnych lub faktycznych.
