Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia 2018 r., nr 0111-KDIB2-2.4015.4.2018.1.HS
Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przekazanie weksla własnego (zupełnego) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
Komentarz AXELO (Elżbieta Nowak)
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskodawca wskazał, że w ramach darowizny ma otrzymać w niedalekiej przyszłości od swojego ojca weksel własny (zupełny) zawierający bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy (ojca) zapłacenia określonej sumy pieniężnej we wskazanym miejscu i czasie. Wnioskodawca we wniosku podkreślił, że weksel ten ma otrzymać bez żadnego wynagrodzenia. Dla wnioskodawcy oczywistym było więc, że definicja umowy darowizny zostanie spełniona, a w konsekwencji przekazanie weksla jako przekazanie prawa majątkowego (papieru wartościowego) będzie podlegać opodatkowaniem podatkiem od spadków i darowizn.
Z powyższym stanowiskiem wnioskodawcy nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W ocenie organu podatkowego „zobowiązanie wynikające z weksla nie może stanowić darowizny. Nie może bowiem stanowić przedmiotu darowizny prawo, które jest już należne uprawnionemu z tytułu innego stosunku. Jeżeli zatem Wnioskodawca jest uprawnionym z weksla jako remitent, to prawo to nie może być przedmiotem jednoczesnej darowizny na rzecz Wnioskodawcy, skoro jest ono już należne Wnioskodawcy jako remitentowi”.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podkreślił, że przekazanie weksla w formie darowizny mogłoby nastąpić jedynie w sytuacji, gdyby przedmiotem darowizny były prawa, których weksel byłby nośnikiem. Co więcej, darczyńca musiałby uprzednio te prawa posiadać, a więc np. zobowiązanie innej osoby do zapłaty. Zwykłe wypłacenie sumy pieniędzy określonej w wekslu nie może być traktowane jako darowizna.
W tym miejscy należy zwrócić uwagę na definicję darowizny wskazaną w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny, zgodnie z którą przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Konieczne będzie również odwołanie się do ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 160), która to ustawa wskazuje, że weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.
Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz przedstawione przez wnioskodawcę zdarzenie przyszłe należy uznać, że organ podatkowy prawidłowo ocenił, iż wystawienie i przekazanie weksla na rzecz remitenta bez istniejącego stosunku podstawowego nie będzie mieścić się w kodeksowej w definicji darowizny.
Podarowanie tego, co obdarowanemu przysługuje nie jest darowizną.
Zobowiązanie wynikające z weksla nie może stanowić darowizny. Nie może bowiem stanowić przedmiotu darowizny prawo, które jest już należne uprawnionemu z tytułu innego stosunku. Jeżeli zatem Wnioskodawca jest uprawnionym z weksla jako remitent, to prawo to nie może być przedmiotem jednoczesnej darowizny na rzecz Wnioskodawcy, skoro jest ono już należne Wnioskodawcy jako remitentowi.
Interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia 2018 r., nr 0111-KDIB2-2.4015.4.2018.1.HS
Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przekazanie weksla własnego (zupełnego) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wnioskodawca wskazał, że w ramach darowizny ma otrzymać w niedalekiej przyszłości od swojego ojca weksel własny (zupełny) zawierający bezwarunkowe przyrzeczenie wystawcy (ojca) zapłacenia określonej sumy pieniężnej we wskazanym miejscu i czasie. Wnioskodawca we wniosku podkreślił, że weksel ten ma otrzymać bez żadnego wynagrodzenia. Dla wnioskodawcy oczywistym było więc, że definicja umowy darowizny zostanie spełniona, a w konsekwencji przekazanie weksla jako przekazanie prawa majątkowego (papieru wartościowego) będzie podlegać opodatkowaniem podatkiem od spadków i darowizn.
Z powyższym stanowiskiem wnioskodawcy nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. W ocenie organu podatkowego „zobowiązanie wynikające z weksla nie może stanowić darowizny. Nie może bowiem stanowić przedmiotu darowizny prawo, które jest już należne uprawnionemu z tytułu innego stosunku. Jeżeli zatem Wnioskodawca jest uprawnionym z weksla jako remitent, to prawo to nie może być przedmiotem jednoczesnej darowizny na rzecz Wnioskodawcy, skoro jest ono już należne Wnioskodawcy jako remitentowi”.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podkreślił, że przekazanie weksla w formie darowizny mogłoby nastąpić jedynie w sytuacji, gdyby przedmiotem darowizny były prawa, których weksel byłby nośnikiem. Co więcej, darczyńca musiałby uprzednio te prawa posiadać, a więc np. zobowiązanie innej osoby do zapłaty. Zwykłe wypłacenie sumy pieniędzy określonej w wekslu nie może być traktowane jako darowizna.
W tym miejscy należy zwrócić uwagę na definicję darowizny wskazaną w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny, zgodnie z którą przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Konieczne będzie również odwołanie się do ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 160), która to ustawa wskazuje, że weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.
Biorąc pod uwagę przywołane przepisy oraz przedstawione przez wnioskodawcę zdarzenie przyszłe należy uznać, że organ podatkowy prawidłowo ocenił, iż wystawienie i przekazanie weksla na rzecz remitenta bez istniejącego stosunku podstawowego nie będzie mieścić się w kodeksowej w definicji darowizny.
Aby szczegółowo omówić poruszone zagadnienia, skontaktuj się z AXELO. www.axelo.pl
Informacje zawarte w niniejszym artykule/komentarzu mają charakter skrótowy i informacyjny. Informacje te nie powinny zastępować szczegółowej analizy poruszanych w nim zagadnień, jak również stanowić podstawy podejmowania decyzji biznesowych lub jakichkolwiek innych czynności prawnych lub faktycznych.
