„Artystów od zawsze inspiruje człowiek – jego duchowość, uczucia, emocje, wyrażone wprost przez mimikę, gesty, spojrzenia. To właśnie przykuwa uwagę Sylwestra. Człowiek z wymowną cielesnością dominuje na jego płótnach, o nieokreślonej, jakby nic nieznaczącej przestrzeni, wyczyszczonych ze zbędnego sztafażu i z naturalistycznego koloru. W pierwszym odczuciu stajemy nie tyle przed konkretnymi osobami, co przed czystą emocją, w którą dość łatwo się wczuć. Być może dlatego, że mimo odmienności, jako ludzie tak bardzo się znów nie różnimy.”
Justyna Gongała
„…. portretując konkretne osoby, Stabryła skupia się na wydobywaniu z nich cech i wartości uniwersalnych. Wrażenie tej typizacji wzmaga ujednolicona stylistyka poszczególnych prac, monochromatyczna paleta barw i powtarzająca się kompozycja. Towarzyszące postaciom rekwizyty nie są przypadkowe, ale pełnią funkcję mniej lub bardziej czytelnych symboli. Człowiek z konkretnym atrybutem odgrywa tu rolę alegorii walki, sprawiedliwości, wolności, niewoli czy strachu oraz wielu innych, często niejednoznacznych odczuć. Ich interpretację determinuje z resztą szerokie spectrum inspiracji artysty – czerpanych z otaczającej go rzeczywistości – w tym szeroko pojętej kultury: filmów, baśni, mitów.”
Justyna Gongała
„Tropiąc rzeczywistość odnajduję nierealny świat. Staram się opowiadać o prawdach uniwersalnych, ideach, człowieku i jego kondycji w sposób prosty i szczery. Pokazywać świat, który znajduje się gdzieś bardzo daleko, a jednocześnie blisko nas. Czynnikiem do powstania obrazu może stać się prawie wszystko: rozmowa z kimś bliskim, charakterystyczne rysy twarzy znajomego, historia, która miała miejsce tuż „za rogiem”, pewna poza modela, gest postaci lub zwykły przedmiot codziennego użytku.”
Źródło: Galeria Integracyjna PDK OIIB
