Do Muzeum – Zamku w Łańcucie, ku uciesze oglądających, co jakiś czas trafiają nowe eksponaty. W ostatnim czasie muzealne zbiory wzbogaciły się m.in. o XIX-wieczny przybornik do pisania listów, płytki z betoniarni Stanisława Cetnarskiego, świadectwa szkolne (SS boromeuszek) z lat 1941 i 1942 oraz dyplom z roku 1908.
Bardzo ciekawie prezentuje się czteroelementowy przybornik do pisania listów w ozdobnym pudełku, z herbem Pilawa pod koroną hrabiowską i monogramem RP – Roman Potocki. Umieszczony na pudełku i tłoku pieczętnym herb Pilawa oraz monogram „RP” sugerują, że komplet mógł należeć do Romana Potockiego – III Ordynata Łańcuckiego (1851-1915). Podobne monogramy widnieją we wnętrzach zamkowych, np. na piecu i lustrze w Salonie Narożnym na I piętrze Zamku. Podobnym znakiem opatrzone są również naczynia miedziane, pozostałości po kuchniach zamkowych obecnie eksponowane na Korytarzu Wschodnim II piętra.
Kolejne nowe eksponaty – trzy płytki, zdawałoby się banalny zakup, ale nic bardziej mylnego. Płytki pochodzą z betoniarni założonej przez Stanisława Cetnarskiego, burmistrza Łańcuta w latach 1915 – 1918 i 1920 – 1927 i budowniczego kilku budynków w Łańcucie m.in. willi „Róża" i szkoły sióstr Boromeuszek.
Betoniarnia Cetnarskiego działała w Łańcucie przy obecnej ul. Traugutta w latach 1900 – 1930 i funkcjonowała jako pierwowzór hurtowni materiałów budowlanych, oferując duży ich wybór – począwszy od piasku, wapna, gliny, cementu, gipsu, poprzez cegły, dachówki, gąsiory, rury betonowe, aż po wyroby własne, do których należały drzwi, okna, dachówki cementowe, płyty chodnikowe, odlewy gipsowe, sarkofagi betonowe oraz kolorowe płytki posadzkowe.
Muzeum – Zamek w Łańcucie wzbogaciło się też o dyplom wystawiony na nazwisko Józefa Górskiego z 1908 roku oraz dwa świadectwa szkolne (SS boromeuszek) z lat 1941 i 1942. Sama szkoła Sióstr Boromeuszek istniała w Łańcucie od końca XIX wieku (w 1897 firma S. Cetnarskiego wybudowała nowy budynek szkolny, a od roku 1912 siostry zaczęły prowadzić tzw. ochronkę (przedszkole) do lat powojennych, kształcąc dziewczęta z Łańcuta i jego okolic.
Źródło: Archiwum muzeum – Zamku w Łańcucie
