Wydatki poniesione na dofinansowanie grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie na rzecz pracowników, których przedmiotem jest zdrowie ubezpieczonego, są wydatkami związanymi ze świadczeniami zdrowotnymi realizowanymi na rzecz pracowników. Stanowią więc dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 CIT. Organ podatkowy zgodził się ze spółką, że umowa ubezpieczenia jest umową, której celem jest zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodu w sposób pośredni z uwagi na to, że składki opłacane są przez pracodawcę na rzecz pracownika w celu zmniejszenia absencji chorobowej, zwiększenia efektywności pracowników, a także ich zmotywowania.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB1-2.4010.216.2017.1.AW
Komentarz AXELO (adwokat Jakub Broński)
Przedmiotowa interpretacja podatkowa dotyczyła spółki, która zawarła umowę ubezpieczenia grupowego na rzecz swoich pracowników. W ramach zawartej polisy pracownicy mogą przystąpić do ubezpieczenia, składając stosowną deklarację u przedstawiciela ubezpieczyciela. Zawierając umowę, spółka kierowała się korzyściami, które występują zarówno po stronie pracodawcy, jak i po stronie pracownika, takimi jak zmniejszenie absencji chorobowej kadry poprzez łatwy dostęp do badań diagnostycznych i laboratoryjnych, szybką pomoc lekarską, wzrost lojalności pracowników wobec pracodawcy, co z kolei przekłada się na wzrost efektywności ich pracy oraz budowanie wizerunku nowoczesnego i solidnego pracodawcy. Składki na ubezpieczenie dla pracownikówfinansowane są w całości ze środków spółki i stanowią dodatkowy element wynagrodzenia pracowniczego, który podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Organy podatkowe zgodziły się z podatnikiem, iż w tak określonym stanie faktycznym wydatki spółki na ubezpieczenie grupowe pracowników stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wszystkie poniesione wydatki (po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie), stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami, w tym służą zachowaniu i zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Muszą to być takie wydatki, których poniesienie jest nastawione na uzyskanie przychodu. Koszty te mogą pozostawać w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów.
Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Należy zgodzić się ze stanowiskiem organów, iż nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.
Celowość i przydatność w prowadzonej działalności określa przede wszystkim podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy i dlatego na tym podmiocie spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz celowości ich poniesienia.
Zwykle związek wydatku z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Należy podzielić stanowisko organu podatkowego, iż wszystkie sytuacje, w których związek ten nie jest oczywisty, należy rozwiązywać indywidualnie i według zasad racjonalnego rozumowania.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
– wydatek został poniesiony przez podatnika,
– jest bezzwrotny
– pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
– poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
– został właściwie udokumentowany,
– nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Niewątpliwie, w opisanym stanie faktycznym, wydatki na sfinansowanie grupowego ubezpieczenia na życie i zdrowie pracowników spełniają powyższe wymagania, bowiem ich związek z osiągnięciem wyższych przychodów lub zabezpieczeniem ich źródła obiektywnie można uznać za racjonalny (ograniczenie absencji pracowników, przyspieszenie rekonwalescencji, zwiększenie wydajności i podniesienie ich motywacji).
Mając na uwadze powyższe, należy w pełni podzielić stanowisko organu podatkowego i uznać, że wydatki na grupowe ubezpieczenia na życie i zdrowie pracowników mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.
Aby szczegółowo omówić poruszone zagadnienia, skontaktuj się z AXELO. www.axelo.pl
Informacje zawarte w niniejszym artykule/komentarzu mają charakter skrótowy i informacyjny. Informacje te nie powinny zastępować szczegółowej analizy poruszanych w nim zagadnień, jak również stanowić podstawy podejmowania decyzji biznesowych lub jakichkolwiek innych czynności prawnych lub faktycznych.
.jpg)
