Założony w 2006 r. już po dwóch latach działalności osiągnął światowy sukces wygrywając prestiżowy, 57.Międzynarodowy Konkurs ARD w Monachium. Apollon Musagete Quartet założyli w Wiedniu młodzi, polscy wioliniści z zamiarem zdobycia światowej sceny muzyki kameralnej. Pobierali lekcje indywidualne i zespołowe u największych sław, m.in. legendy kameralistyki Alban Berg Quartett. Dziś należą do ścisłej czołówki tego typu zespołów, a imię Apollon nieprzypadkowo znalazło się w nazwie zespołu. We wszystkich miejscach swojego koncertowania muzycy szukają atrybutów starożytnego opiekuna muz. W Łańcucie też znaleźli- w zdobieniach Sali Balowej łańcuckiego Zamku wypatrzyli harfę Apollona!
Choć 56. Muzyczny Festiwal w Łańcucie dopiero nabiera tempa, z całą stanowczością już można powiedzieć, że wczorajszy koncert Apollon Musagete Quartet przejdzie do historii jako wyjątkowy.
Program wieczoru był świetnie skonstruowany. Na początek muzyka J. Haydna- jednego z trzech klasyków wiedeńskich, zagrana z lekkością, umiarkowanym liryzmem i brawurowym finałem.
Przed przerwą jeszcze K. Penderecki i jego III kwartet „Kartki z niezapisanego dziennika” – jeden z najbardziej osobistych utworów Mistrza. To świetna pozycja repertuarowa, pełna zmian dynamicznych i fakturalnych, napięć i ich rozwiązań, w części końcowej ze śpiewnym Adagio notturno. Całość utrzymana w dramatyczno- lirycznym nastroju, co – w kontekście życiowego pasma nieustających sukcesów wskazywałoby jednak na głębokie, wewnętrzne cienie ukryte w duszy kompozytora.
Po przerwie zabrzmiało muzyczne cudo – jedyny, zachowany w całości I Kwartet smyczkowy E.Griega, który F.List określił jako intrygujące i godne podziwu dzieło. To kompozycja wyjątkowej urody, skrząca się bogactwem brzmień tutti i błyskotliwych motywów. Podziw słuchaczy wczorajszego koncertu – olbrzymi po pierwszej części wieczoru, przy Griegu sięgnął zenitu. Apollon Musagete Quartet grał bowiem z rozmachem, ale nie ze scenicznym patosem, z wielką ekspresją, lecz bez egzaltacji. Młodzi muzycy potrafią zachowywać świetne proporcje i wyczucie w wydobywaniu emocjonalnej strony dzieł. Poza tym – a może przede wszystkim- Apollon Musagete Quartet stawia na optymalną pełnię brzmienia. Zespół gra dynamiką właściwą dla całej orkiestry kameralnej. I jeszcze wyczucie tempa – rzecz bodaj najważniejsza w interpretacji dzieła muzycznego- to kolejna, mocna strona tego wyjątkowego kwartetu. Na bis usłyszeliśmy uroczą kompozycję O.Fresedo „Vida mia” zagraną także z perfekcyjnym wyczuciem stylu. Ten koncert – choć na absolutnie światowym poziomie- nie doczekał się jednak owacji na stojąco. Drodzy melomani! Proszę o bardziej spontaniczne, właściwe dla prestiżowych sal koncertowych zachowania. One są bardzo potrzebne wszystkim artystom, których występy dostarczają nam olbrzymich emocji i przeżyć estetycznych.
