Po raz pierwszy NATO opublikowało publiczne podsumowanie tej polityki.
Polityka ta dotyczy wszystkich rodzajów zagrożeń powietrznych i rakietowych pochodzących ze wszystkich kierunków, z każdej prędkości i na każdej wysokości – od ziemi do kosmosu. Ma charakter obronny i obejmuje działania w czasie pokoju, kryzysu i konfliktu, od nadzoru powietrznego po pasywną i aktywną obronę powietrzną i przeciwrakietową.
Polityka ta ma również zasadnicze znaczenie dla ukierunkowania wysiłków Sojuszu na dalsze wzmacnianie ich zdolności obrony powietrznej.
Podczas spotkania ministrów obrony państw NATO, które odbyło się 13 lutego, sojusznicy zainaugurowali dwie nowe inicjatywy międzynarodowe mające na celu opracowanie skuteczniejszych rozwiązań w zakresie zwalczania zagrożeń powietrznych niższego szczebla i wzmocnienie biernego nadzoru powietrznego.
Czytaj także:
