We wtorek, 7 lipca, w wieku 95 lat odszedł prof. dr. hab. inż. Stanisław Kuś, doktora honoris causa Politechniki Rzeszowskiej i wieloletni rektor tej uczelni, Honorowy Obywatel Miasta Rzeszowa. Naukowiec i praktyk. Zaprojektował budynek rzeszowskiej hali targowej, halę „Olivia” w Gdańsku i katowicki „Spodek”. Kierował projektami Stadionu Narodowego i Hali widowiskowej w Aleppo w Syrii.
Kiedy w 2014 roku Politechnika Rzeszowska nadawała mu godność doktora honoris causa, przywołano słowa dziekana Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska dr. hab. inż. Piotra Koszelnika wnioskującego o ten tytuł: „Prof. dr hab. inż. Stanisław Kuś jest niepowtarzalną osobowością, obdarzoną wieloma talentami: znakomity naukowiec, wybitny inżynier, humanista i poliglota, znawca literatury i historii, zapalony żeglarz i miłośnik gór. Urodził się w 1925 r. w Rzeszowie. Wychowywał się w rodzinie zaangażowanej w działalność społeczną, gdzie patriotyzm był rozumiany jako praca dla społeczności i nad postępem. Kierowanie się tymi zaszczepionymi w młodości ideałami widać na każdym etapie Jego życia. Dlatego też aktywność ściśle zawodową łączył z pracą organizacyjną. Obdarzony zdolnościami przywódczymi, tworzył, inspirował, zachęcał i decydował, pozostawiając wiele dzieł zarówno materialnych, jak i ulotnych. Jego młodość to czasy „Kolumbów” i taki jest Jego życiorys”.
Prof. Stanisław Kuś, profesor nauk technicznych, konstruktor, inżynier budownictwa i wieloletni rektora Politechniki Rzeszowskiej, zasłużony pracownik Wydziału Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury urodził się w Rzeszowie, w rodzinie profesora gimnazjalnego Andrzeja Kusia, doktora filozofii, działacza PSL „Piast” w czasie międzywojennym, więźnia politycznego w okresie lat pięćdziesiątych, i Jadwigi z domu Rusin.
Do 1939 roku uczęszczał do I Gimnazjum w Rzeszowie, oraz szkół w Nowym Bytomiu i Cieszynie. W latach II wojny światowej ukończył szkołę rzemieślniczą u Rudolfa Reitmajera („przy moście”) w Rzeszowie, dwa lata pracował w narzędziowni w Zakładach Lotniczych (późniejsza WSK), a naukę kontynuował na tajnych kompletach. Przez 2 lata pracował w charakterze ślusarza w zakładach Flugmotorenwerk (PZL) w Rzeszowie. Był żołnierzem Armii Krajowej, lotniczym Plutonu Sabotażowego AJ.
Po maturze (1945 rok) w rzeszowskim Liceum Matematyczno-Fizycznym, studiował na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1951 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera budownictwa. Po studiach był aspirantem w Katedrze Technologii Prefabrykatów i Betonu Sprężonego Politechniki Warszawskiej, profesora Tomasza Kluza i jednocześnie pracował w Centralnym Ośrodku Badawczo-Projektowym Budownictwa Przemysłowego „BISTYP” w Warszawie jako projektant – konstruktor, kierownik pracowni oraz doradca dyrektora. Po uzyskaniu stopnia doktora odbył staż naukowy w Paryżu i do 1968 roku pracował jako adiunkt i starszy wykładowca na Politechnice Warszawskiej. W 1969 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, od 1974 roku profesor nadzwyczajny nauk technicznych, a od 1990 roku profesor zwyczajny.
W 1976 roku nawiązał współpracę z Politechniką Rzeszowską. W 1977 r. został kierownikiem Zakładu Konstrukcji Budowlanych i rozpoczął budowę zespołu i bazy badawczej, wdrażając pracowników do projektowania, badań konstrukcji oraz inspirując i wspomagając prace badawcze z zakresu kształtowania i projektowania konstrukcji. Rektorem Politechniki Rzeszowskiej był przez trzy kadencje (latach 1987-93 i 1996-99).
W latach 1980-84 prowadził wykłady na Uniwersytecie w Aleppo w Syrii, równocześnie kierując projektami Stadionu Narodowego i Hali widowiskowej w Aleppo. Prowadził wykłady m.in. w NRD, Paryżu, Leningradzie, Holandii, Kanadzie, Ukrainie i w Londynie.
Zaangażowany był w działalność organizacji inżynierów, architektów i urbanistów, uczestniczył w komisjach i komitetach naukowych.
Projektował hale widowiskowe, targowe i stadiony, między innymi hale sportowo-widowiskowe „Olivia” w Gdańsku, 5 hal AWF w Warszawie, największy w Małej Azji Ośrodek Sportowy w Aleppo (Syria), Supersam w Warszawie, część podziemną hali widowiskowo-sportowej „Spodek” Katowice, hale widowiskowe w Zgorzelcu, Koninie, Puławach i Rzeszowie, przykrycie sztucznego lodowiska Torwar Warszawa, pływalnię krytą w Koninie, zespół obiektów sportowych MOSiR w Rzeszowie, halę „Podpromie” w Rzeszowie. To także on „wyprostował” przechylony wieżowiec przy ul. Słowackiego w Rzeszowie.
Jest autorem i współautorem wielu prac naukowych – książek technicznych, monografii, artykułów, a także pięciu patentów, dziesięciu polskich norm budowlanych poprzedzających Eurokody. Był redaktorem działu konstrukcji miesięcznika „Inżynieria i Budownictwo”.
Wielokrotnie honorowany za zasługi na rzecz budownictwa, rozwoju Politechniki Rzeszowskiej i Rzeszowa, a także za włączenie się do walki z okupantem w czasie wojny. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta, Krzyżem Armii Krajowej, Odznaką za akcję „Burza”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim OOP, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Źródła: biznesistyl.pl, biuletyn Politechniki Rzeszowskiej, Wikipedia
