Brukowany taras przed domem to dość coraz częściej spotykany widok. Sprawdza się zwłaszcza wtedy, gdy dysponujemy płaską działką. Sytuacja nieco się zmienia, jeśli ten fragment działki, który przeznaczony jest na ogród, ma dużą różnicę wysokości. Wtedy w zależności od tego, czy planowany taras ma znajdować się nad czy pod skarpą – nieco inne będzie zakończenie powierzchni brukowanej. Podpowiadamy jak go wykonać.
Jeśli działka usytuowana jest w spadku, to w zasadzie nie mamy zbyt dużego pola manewru, jeśli chodzi o umiejscowienie tarasu. Jest ono bowiem często uzależnione od wysokiego poziomu parteru budynku, przy którym taras ma się znaleźć lub wynika z chęci zapewnienia atrakcyjnego widoku z tarasu. Co innego, gdy taras wyniesiony lub zagłębiony w działce, jest pomysłem projektanta. Taki zabieg stosuje się najczęściej na bardzo małej działce, na której zagłębienie części rekreacyjnej, daje możliwość zapewnienia odrobiny prywatności w ogrodzie. Lekko zagłębiony w ziemi taras, otoczony odpowiednio dobraną roślinnością, może bowiem zapewnić odcięcie się od otoczenia, nawet w bardzo ruchliwej okolicy.
W zależności od tego, czy planowany taras ma znajdować się nad czy pod skarpą, nieco inne będzie zakończenie powierzchni brukowanej. W pierwszym wypadku, grozi nam „rozjechanie się” nawierzchni, dlatego należy ją zabezpieczyć, dobrze umocowanym krawężnikiem. W drugim przypadku sytuacja jest w zasadzie prostsza, ponieważ masy ziemi dociskają kostkę do siebie. Wystarczy więc odpowiednio zabezpieczyć skarpy. Problemem jest jednak odwodnienie takiej przestrzeni. Dlatego należy o tym pamiętać, już na etapie projektowania instalacji kanalizacji deszczowej lub innego systemu odwodnienia.
Zabezpieczenie pochyłości
Osobnym, ale bardzo ważnym zagadnieniem jest zabezpieczenie pochyłości. Każdy grunt w zależności od składu i stopnia zagęszczenia, charakteryzuje się parametrem zwanym w geotechnice kątem tarcia wewnętrznego. W dużym uproszczeniu, jest to kąt mierzony od poziomego podłoża do linii stoku, poniżej którego skarpa będzie w naturalny sposób stabilna. Najczęściej przyjmuje się za bezpieczny kąt około 30 – 35 stopni. Powyżej tej wartości, należy pomyśleć o zabezpieczeniu skarpy.
W zależności od nachylenia i właściwości podłoża, a także od gustów inwestora, mogą do tego służyć na przykład specjalne nasadzenia, geowłókniny lub maty gabionowe. Mogą one mieć formę koszy z siatki stalowej wypełnionych kamieniami. Sam materiał wypełniający zależy wyłącznie od fantazji projektanta lub właściciela ogrodu. Jedynym ograniczeniem jest tu rozmiar oczek siatki, które muszą ten materiał zatrzymać. Jednak już operowanie samym kolorem, wielkością i sposobem wykończenia kamieni stawia przed nami niemal nieskończone możliwości. Zupełnie inny efekt dadzą kosze wypełnione łamanym granitem czy bazaltem, a inny – rzecznymi otoczakami.
Poza estetyką, ogromną zaletą gabionów jest to, że nie wymagają w zasadzie żadnej podkonstrukcji. Podstawowym czynnikiem stabilizującym, jest tu masa. Gabionów można również użyć, do zabezpieczenia skarp o ostrym kącie. W wypadkach ekstremalnych należy jednak zwrócić uwagę na właściwe fundamentowanie takiej konstrukcji. Podobnie rzecz ma się z wykonaniem pionowych uskoków, które aby zabezpieczyć, należy wykonać mur oporowy. W obu ostatnich przypadkach należy najpierw zwrócić się do fachowca i wykonać projekt konstrukcyjny.
Wyjątkiem są niewielkie murki oporowe o wysokości do 60 centymetrów, do których konstrukcji można użyć zwykłych palisad. W tym wypadku należy jednak pamiętać, że im wyższa skarpa czy uskok, tym większe siły działają na utrzymujące je w ryzach konstrukcje oporowe. Jeśli więc decydujemy się na wykonanie ścianki oporowej z palisady, trzeba pamiętać o właściwym jej osadzeniu w betonowej podbudowie, jak również o tym, żeby przynajmniej 1/3 wysokości elementów znajdowała się pod ziemią. Słupki palisady o wysokości 90 centymetrów wystarczą więc do wykonania uskoku o maksymalnej wysokości 60 centymetrów.
.jpg)
Taras na skarpie – rys. Buszrem
Taras urządzony na działce o dość dużym naturalnym nachyleniu terenu
