Agata Grzybowska, która w poniedziałek została zatrzymana przez policję, gdy dokumentowała protesty przed budynkiem Ministerstwa Edukacji Narodowej, to autorka znakomitego albumu o Bieszczadach – w 2018 roku wydała swoją pierwszą książkę "9 bram, z powrotem ani jednej", za którą otrzymała wiele nagród w Polsce i za granicą. Obecnie Grzybowska pracuje dla agencji RATS oraz współpracuje z "Gazetą Wyborczą" i Associated Press.
Grzybowska to utalentowana fotoreporterka, która z aparatem wyjeżdżała do Syrii, Ugandy, Indii, Rumunii i na Ukrainę. Nagradzana przez Amnesty International, BZWK za zdjęcie roku oraz zdobywczyni Grand Press Photo, także za książkę fotograficzną „9 bram z powrotem ani jednej”.
W 2015 roku Grzybowska na kilka miesięcy przyjechała w Bieszczady, gdzie powstał wzruszający projekt o samotności. Opowieść o skrawku ziemi, który przez pięć wieków przesiąkł polsko-rusko-żydowską historią, a którą po 1945 roku puszczono w niepamięć. I… prawie się udało, ale w czasach PRL-u Bieszczady stały się symboliczną ziemią wolności, azylem. Obiecywały życie w dzikiej krainie z dala od cywilizacji, od wszechwładnego państwa, milicji i służb bezpieczeństwa. Stawały się schronienie dla outsiderów, nieudaczników i wygnańców. Bohaterowie zdjęć Agaty Grzybowskiej to ludzie, którzy przyjechali w Bieszczady w latach 50. i 80. Każda z tych osób przyjechała z innego powodu i żadna już nie wyjechała. Łączy ich motyw porzucenia, zrezygnowania „z czegoś”, „z kogoś”. Żyją czasem bez prądu i bieżącej wody, bo coś się dzięki cywilizacji zyskuje, ale coś w zamian traci.
Jak mówiła sama Grzybowska o albumie: „Człowiek samotny niekoniecznie musi być sam, ale tu i teraz pozostaje osobny. W przypadku izolacji samotność to brak obecności innych lub brak zrozumienia innych, gdy człowiek nie potrafi już dostrzec drugiego człowieka. „9 bram, z powrotem ani jednej” – to cykl zdjęć o samotności. Mojej, jako człowieka i jako fotografa (fotoreportera). I samotności drugiej osoby. By ją zrozumieć.”
