Marek Darecki, prezes i dyrektor generalny Pratt &Whitney Rzeszów S.A i Pratt & Whitney Poland 23 kwietnia przechodzi na emeryturę i żegna się z największą oraz najstarszą fabryką lotniczą w Rzeszowie. Jako prezes Pratt &Whitney Rzeszów przepracował 19 ostatnich lat, ale karierę w dawnej WSK „PZL-Rzeszów” rozpoczął już w 1978 roku.
Marek Darecki jest absolwentem Politechniki Rzeszowskiej na Wydziale Mechanicznym ze specjalnością silniki lotnicze. Karierę zawodową rozpoczął w 1978 roku w rzeszowskiej WSK jako konstruktor, następnie kierownik działu montażu i prób silników turbinowych, a także kierownik działu rozwoju biznesu. W 1998 r. został prezesem firmy Goodrich w Krośnie (obecnie część UTC Aerospace). W 2002 r. powrócił do sprywatyzowanej WSK „PZL-Rzeszów”, obejmując stanowisko prezesa i dyrektora generalnego firmy. W 2003 r. zainicjował powstanie innowacyjnego klastra przemysłowego Dolina Lotnicza, którego celem jest rozwinięcie lokalnego łańcucha dostawców, przyciągnięcie nowych inwestycji i dostosowanie lokalnej oferty edukacyjnej do wymagań nowoczesnego przemysłu. Stowarzyszenie zrzesza obecnie 180 firm i instytucji ulokowanych w południowo – wschodniej Polsce.
– Dolina Lotnicza ma 18 lat i ogromne osiągnięcia. Gdy zaczynaliśmy, było 18 firm, 9 tys. zatrudnionych pracowników i 250 mln dolarów eksportowej sprzedaży rocznie. Dzisiaj mamy 180 firm, 23 tys. pracowników i 3 mld dolarów sprzedaży rocznie w najlepiej rozwiniętym klastrze przemysłu high – tech w Europie Środkowej. Jest się z czego cieszyć i są powody do dumy – mówił nie tak dawno prezes Darecki.
On też był autorem słynnego powiedzenia o Podkarpaciu: "Dość promocji regionu z wykorzystaniem strzech i ogórków kiszonych ze smalcem, czas na high-tech", bo nie jest tajemnicą, że prezes Darecki, w najważniejszych debatach o przyszłości Rzeszowa i Podkarpacia zawsze zabierał głos.
Nie tak dawno w wywiadzie dla magazynu VIP Biznes&Styl mówił: „Boję się, że Polska nie będzie beneficjentem czwartej rewolucji przemysłowej. Kluczem jest wiedza, a tej nie ma bez dobrej edukacji. Zlikwidowaliśmy gimnazja, wprowadziliśmy ośmioletnie szkoły podstawowe, ale to nie o takie zmiany w modelu nauczania chodziło pracodawcom i rodzicom. Para poszła w gwizdek. Już dawno powinniśmy odejść od tradycyjnego nauczania opartego na zapamiętywaniu i posłuszeństwie, w kierunku nauki kreatywności, innowacyjności i pracy zespołowej. Chodzi o umiejętność rozbudzenia w uczniach i studentach ciekawości, umiejętności rozwiązywania problemów, interdyscyplinarności i umiejętności prowadzenia dialogu z partnerami naukowymi czy biznesowymi spod każdej szerokości geograficznej.
Na każdym kroku podkreślał, że języki obce i nowe technologie muszą być obecne w polskim systemie nauczania od przedszkola. Historia i tradycja są ważne, ale żyjąc przeszłością nie będziemy umieli zbudować nowoczesnego społeczeństwa przyszłości. To jest absolutnie niemożliwe.
A wnioski końcowe są bardzo smutne: nie mamy zreformowanej edukacji, nie mamy współpracującego społeczeństwa – poziom zaufania społecznego mamy jeden z najniższych w Europie. Jako naród skłócony, jesteśmy słabym narodem, w dodatku ciągle wydajemy ponad miarę. Program 500 plus i wcześniejsze emerytury, choć tak dobrze przyjęte przez wielu Polaków, w dłuższej perspektywie ograniczą tempo naszego rozwoju. Jednym słowem wybudowaliśmy sobie bardzo ryzykowny mechanizm. Cena będzie wysoka. Jako kraj nie będziemy wśród zwycięzców czwartej rewolucji przemysłowej, ale jako poszczególni obywatele możemy wyjść z tego zwycięsko. Trzeba na własną rękę podejmować trud edukacji swoich dzieci, rodzin i przygotowania własnych biznesów. A mówię to dlatego, że kapitalną cechą czwartej rewolucji przemysłowej jest „demokratyzacja technologii”. Jeśli dziś jako Polska źle przygotowujemy się do wyzwań nadchodzącej rewolucji, to wcale nie oznacza, że jako jednostki nie możemy na własną ręką walczyć, i to z sukcesem, o lepszą przyszłość dla siebie i swoich rodzin.
