Dobrym rozwiązaniem w budowie tarasu jest wykorzystanie regulowanych wsporników, na których układa się płyty. Pozwala to regulować wysokość i do pewnego stopnia niwelować nierówności gruntu. Taki taras wentylowany łatwiej również naprawić, kiedy izolacja przeciwwilgociowa traci szczelność.
Na gruncie
Rozpocznijmy jednak od sytuacji znacznie prostszej, czyli budowy nowego tarasu na gruncie. W tym wypadku postępowanie jest w zasadzie analogiczne jak przy nawierzchniach krytych kostką brukową: dobrze przygotowana i zagęszczona podbudowa z właściwie wyprofilowanymi spadkami, na której układane są wsporniki płyt tarasowych i same płyty. Jednak już w tym przypadku ujawniają się zalety tarasu wentylowanego. Nawierzchnia nie wymaga pracochłonnego układania, wibrowania i fugowania. W dodatku wszelkie nierówności (czy to powstałe przy przygotowywaniu podbudowy, czy później) można w każdej chwili usunąć zwyczajnie podnosząc płyty i regulując wysokość wsporników. Podobnie w wypadku awarii czy też konieczności przeróbki biegnących pod tarasem instalacji, które dzięki technologii tarasu wentylowanego można przeprowadzić bardzo prosto i bez pozostałych na nawierzchni śladów po jej zrywaniu i powtórnym układaniu.
Taras wentylowany na gruncie (rys. Buszrem).
1. Krawężnik
2. Fundament krawężnika
3. Grunt rodzimy
4. Podbudowa grubości 10cm
5. Podsypka piaskowa
6. Geowłóknina – dodatkowa stabilizacja podłoża
7. Wspornik tarasu
8. Płyty tarasowe
Na stropie
Znacznie więcej zalet pojawia się jednak w wypadku konstrukcji tarasu na budynku. Podstawową bolączką wszelkich wykonywanych metodami nieco bardziej tradycyjnymi tarasów na stropach są trudności wykonawcze i związane z nimi błędy. Mogą one mieć różne źródła, skutek jednak zawsze jest jeden: nieszczelna warstwa izolacji przeciwwilgociowej prowadząca do zawilgocenia stropu i jego erozji, oraz do zawilgocenia pomieszczeń znajdujących się pod stropem. Może to wynikać ze źle przygotowanego podłoża, błędnie dobranych materiałów, wadliwie wykonanej warstwy izolacji lub zwykłych uszkodzeń mechanicznych warstwy izolacyjnej powstałych podczas dalszych prac. Pośrednim powodem jest tu więc z jednej strony bardzo duży stopień skomplikowania prac, a z drugiej fakt, że zastosowanie płytek terakotowych klejonych do podłoża bardzo zawęża ilość możliwych do zastosowania materiałów izolacyjnych, eliminując z użycia te najskuteczniejsze jak membrany dachowe czy powłoki bitumiczne.
Z drugiej strony zastosowanie tarasu wentylowanego umożliwia w zasadzie dowolny wybór materiału izolacyjnego, a więc jednocześnie eliminuje praktycznie wszystkie wady tarasów na stropach. Jedynym pozostającym wymaganiem technicznym jest właściwe ukształtowanie spadków, tak aby możliwe było odprowadzenie wody deszczowej z powierzchni tarasu. Warto przy tym pamiętać, że w wypadku tarasu wentylowanego woda spływa pod jego powierzchnią, a nie po niej. Taki układ daje jeszcze jedną ogromną zaletę – nie wymaga stosowania kilkucentymetrowego progu przed drzwiami tarasowymi. A dokładniej rzecz ujmując – próg pozostaje, ale poniżej nawierzchni tarasu. Możemy więc w banalnie prosty sposób uzyskać wrażenie podłogi płynnie i bez żadnych uskoków przechodzącej w taras, tym istotniejsze im większa jest szerokość przejścia.
Taras wentylowany na płycie stropowej nad piwnicą (rys. Buszrem).
1. Ściana piwnicy
2. Izolacja termiczna ścian piwnicy
3. Strop nad piwnicą
4. Izolacja termiczna stropu
5. Wylewka betonowa ze spadkiem
6. Obróbka blacharska krawędzi
7. Izolacja przeciwwilgociowa stropu
8. Wspornik tarasu
9. Płyty tarasowe
Przy renowacji
Technologia tarasu wentylowanego doskonale nadaje się również do naprawy istniejących nieszczelnych tarasów na dachach, wykonanych w sposób tradycyjny przy pomocy płytek ceramicznych układanych na warstwę izolacji przeciwwilgociowej. Tradycyjną metodą naprawy byłoby zerwanie wszystkich warstw aż do konstrukcji stropu (najczęściej w wyniku działania wody i mrozu w warstwach wykończeniowych nie ma już co ratować) i ułożenie ich od nowa. Pomijając pracochłonność i koszt takiego rozwiązania, jest ono obarczone dokładnie taką samą groźbą błędu jak przed naprawą. Można więc zaryzykować stwierdzenie, że w dużej części jest to tylko forma odroczenia wyroku. Tymczasem stosując technologię tarasu wentylowanego wystarczy w tym wypadku położyć na istniejące kafle nową warstwę izolacji przeciwwilgociowej i na niej ułożyć nową powierzchnię posadzki. Trzeba tylko pamiętać aby taką naprawę wykonywać przy ciepłej i suchej pogodzie, tak, aby nieszczelny taras zdążył przeschnąć. Nowa izolacja nie jest już powłoką nakładaną na beton za pomocą pędzla czy natryskiwaną (a to właśnie sposób aplikacji jest najczęściej powodem powstawania nieszczelności), ale folią lub membraną rozwijaną z rolki, której szczelność gwarantuje producent. Dodatkowo jeśli w czasie eksploatacji izolacja zostanie jednak uszkodzona, jej naprawa będzie polegać wyłącznie na podniesieniu płyt tarasowych nad uszkodzonym miejscem, załataniu go i ponownym ułożeniu płyt. Jedynym ograniczeniem jest tu konieczność posiadania odpowiedniego zapasu wysokości od powierzchni starego tarasu do spodu drzwi na niego prowadzących.
Naprawa nieszczelnego tarasu na stropie nad piwnicą (rys. Buszrem).
1. Ściana piwnicy
2. Izolacja termiczna ścian piwnicy
3. Istniejący taras
a. płyta stropowa
b. izolacja termiczna stropu
c. wylewka ze spadkiem
d. nieszczelna izolacja przeciwwilgociowa
e. płytki ceramiczne – pierwotne wykończenie tarasu
4. Nowa warstwa izolacji przeciwwilgociowej
5. Obróbka blacharska krawędzi
6. Wspornik tarasu
7. Płyty tarasowe
