Zachwycano się nim już w starożytności. Jeśli wierzyć Homerowi, jego zapach „podobał się samym bogom”. Madame de Pompadour, chcąc rozpalić rządze króla Ludwika XV wykorzystywała go jako afrodyzjak. Wygląda niepozornie, a bulwę ma nawet … brzydką. Seler to niedoceniane w polskiej kuchni warzywo ale prawdziwy skarbiec dobroczynnych dla zdrowia substancji.
Seler jest warzywem niskokalorycznym – ma zastosowanie w różnych dietach. Regularnie spożywany najlepiej w formie surowej, pobudza przemianę materii i likwiduje zaparcia. Przyczynia się do obniżenia nadciśnienia tętniczego i poziomu złego cholesterolu. Osoby, które często spożywają seler rzadziej chorują na serce i nowotwory.
Ze względu na długą uprawę powinniśmy dobrze przygotować grządkę: nawieść, spulchnić i odchwaścić. Jesienią warto zastosować obornik lub dobry kompost. Warzywo to najlepiej rośnie na glebach żyznych o pH 6,5 – 7,5; próchnicznych, wilgotnych ale nie zalewowych i na stanowisku słonecznym. Dobrym przedplonem dla selera są warzywa cebulowe. Nawozy mineralne azotowe, koniecznie z mikroelementami dzielimy na dwie dawki: pierwszą wysiewamy przed posadzeniem rozsady, a drugą wysiewamy po około 2-3 tygodniach. Nasiona selerów wysiewamy od połowy lutego do początku marca, do skrzynek, które ustawiamy w widnym i ciepłym miejscu. Nasiona lekko dociskamy, nie przysypujemy ich ziemią, zraszamy i możemy przykryć folią perforowaną. Nasiona najlepiej kiełkują w temperaturze 18-20 stopni C. Gdy rośliny skiełkują i odrobinę podrosną powinniśmy obniżyć temperaturę otoczenia do 18°C. Rozsadę wietrzymy i zraszamy podlewamy ciepłą wodą, taką o temperaturze pokojowej.
Gdy rośliny mają od 2 do 3 liści właściwych to trzeba je przepikować do większych skrzynek lub pojedynczych doniczek. Selery pikujemy w rozstawie 5×5 cm. Produkcja rozsady trwa do 10 tygodni. Gotową rozsadę sadzimy na miejsce stałe, najlepiej po ostatnich przymrozkach, czyli po 15 maja w rozstawie 30x40cm. W okresach suszy ważne jest systematyczne i regularne podlewanie. Dzięki temu bulwy dobrze się wykształcą i będą miały mało cienkich korzeni.
Septorioza selera (choroba grzybowa) objawia się w postaci charakterystycznych ciemnych, okrągłych plam na liściach, nawet już u siewek. Jeżeli choroba pojawia się każdego roku, to należy zaniechać uprawy selera przynajmniej prze 3-4 lata. Jeżeli choroba nie występuje w dużym nasileniu i szkoda nam roślin, to można zastosować Amistar 250 SC. Wykonujemy 2-3 opryski co 7-10 dni. Wszystkie resztki roślinne dokładnie zbieramy z grządek i palimy lub głęboko zakopujemy.
Chwościk selera (choroba grzybowa) objawia się w postaci drobnych, kanciastych i plamek, które z czasem powiększają się, a silnie porażone liście obumierają. Chwościka zwalczamy tak samo, jak septoriozę. Aby uniknąć porażenia przez choroby warto kupować zaprawione nasiona lub zastosować Zaprawę nasienną T.
Jasnozielone lub żółte zabarwienie liści selera i otwory-jamy w korzeniu (choroba fizjologiczna) przeważnie jest objawem niedoboru boru w glebie.
Pękanie liści u nasady oraz powstawanie brunatnych plam na korzeniach spichrzowych selera (choroba fizjologiczna) jest objawem niedoboru molibdenu.
'Talar' – to odmiana wczesna, bardzo plenna z dużą tolerancją na jarowizację. Tworzy duże, kuliste bulwy o białej skórce i miąższu.
'Albin' – to odmiana bardzo plenna, na zbiór jesienny, dobrze przechowująca się przez zimę. Tworzy bardzo duże, zwarte, bez pustych przestrzeni, kuliste bulwy o masie 1,2 – 1,5 kg.
'Giant Prague' – to odmiana bardzo plenna, średnio wczesna i odporna na septoriozę. Tworzy kuliste bulwy o kremowobiałym miąższu.
Selerowe Pierogi fit:
Bulwę selera należy umyć, obrać i bardzo cienko pokroić, najlepiej za pomocą gilotyny. Gotowe cieniutkie plastry smarujemy rozmąconym jajkiem, nakładamy ulubiony farsz (na środek plastra) i dokładnie dociskamy. Ostrożnie wkładamy do osolonego wrzątku i gotujemy około minuty.
